Algorytm postępowania fizjoterapeutycznego z uwzględnieniem prądów TENS u pacjentów z łokciem tenisisty

Człowiek podczas całego swojego życia nieustannie narażony jest na różnego rodzaju schorzenia. W dużej mierze mogą one zaburzyć wykonywanie nawet najprostszych czynności dnia codziennego. Zwłaszcza łokieć tenisisty jest przypadłością uniemożliwiającą wykonywanie precyzyjnych ruchów kończyną górną. Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne może w tym zakresie zmniejszyć intensywność poszczególnych dolegliwości bezpośrednio związanych z omawianym schorzeniem. Różnorodne choroby stawu łokciowego w perspektywie czasu zaburzają prawidłowy wzorzec ruchowy kończyny górnej. Taki stan rzeczy może prowadzić do wielu schorzeń, wśród których z pewnością można wyróżnić łokieć tenisisty. Schorzenie to powoduje przede wszystkim ból, skutkujący w dużej mierze zmniejszeniem zakresu ruchu oraz osłabieniem siły i wytrzymałości mięśniowej. Anatomia stawu łokciowego Staw łokciowy jest stawem złożonym (fot. 1). Składa się z trzech połączeń objętych wspólną torebką stawową. Dwa połączenia, tj. część ramienno-łokciowa i ramienno-promieniowa stawu łokciowego, stanowią funkcjonalnie jedną całość, a ruch odbywa się w nich wokół wspólnej, poprzecznej osi stawu. Są to ruchy zginania i prostowania. Trzecią część stawu łokciowego tworzy połączenie promieniowo-łokciowe, czyli staw promieniowo-łokciowy bliższy, który należy do stawów typu obrotowego. Ruchy obrotowe przedramienia, tj. nawracanie i odwracanie, mogą się odbywać w tym stawie przy współudziale stawu promieniowo-łokciowego dalszego. W utworzeniu stawu łokciowego uczestniczą trzy pary powierzchni stawowych: część ramienno-łokciową tworzy powierzchnia stawowa bloczka kości ramiennej i wcięcie bloczkowe...