Czy nowe technologie w neurorehabilitacji zastąpią fizjoterapeutów?

Artykuł porusza temat najbliższej przyszłości niektórych nowych technologii wspierających usprawnianie chorych ze schorzeniami układu nerwowego. Koncentruje się na mechanicznym wspomaganiu nauki chodzenia. Urządzenia tego typu znajdują najczęściej zastosowanie u osób z niedowładami lub porażeniami kończyn górnych i kończyn dolnych powstałych w wyniku udaru mózgu, urazu czaszkowo-mózgowego, uszkodzenia rdzenia kręgowego, dziecięcego porażenia mózgowego, stwardnienia rozsianego czy choroby Parkinsona. W artykule przeglądowym przedstawiono krótką historię urządzeń mechanicznych wspomagających neurorehabilitację, najczęściej stosowane rozwiązania techniczne, ich skuteczność, miejsce w kompleksowej rehabilitacji i rolę we wspomaganiu tradycyjnych metod rehabilitacji. Przedstawiono wskazania, przeciwwskazania, ograniczenia i środki zapewniające bezpieczeństwo chorym stosującym te urządzenia.  Chociaż w ostatnich latach ukazał się szereg doniesień naukowych zawierających wyniki badań klinicznych i systematycznych przeglądów piśmiennictwa poświęconych temu tematowi, badania wciąż trwają i nadal istnieje potrzeba, aby je prowadzić. Brak miejsca uniemożliwia przedstawienie w tym artykule rozwiązań wykorzystujących technologie wirtualnej rzeczywistości – jest to temat na osobny artykuł. Słowa kluczowe: neurorehabilitacja, nowe technologie, schorzenia układu nerwowego, mechanoterapia, egzoszkielety Za jednego z prekursorów mechanoterapii uważany jest powszechnie profesor Gustaw Jonas Vilhelm Zander (1835-1920) ze Sztokholmu – szwedzki lekarz ortopeda, członek Szwedzkiej Akademii Nauk, twórca ponad stu mechanicznych przyrządów wykorzystywanych do ćwiczeń czynnych, biernych i czynno-biernych. Najbardziej przydatne były urządzenia do wymuszania ruchu kończyn niedowładnych poprzez...