Dolegliwości rejonu miednicy mniejszej – złożony problem terapeutyczny w ujęciu Terapii Manualnej Rakowskiego

Fot. iStock Zespoły bólowe miednicy mniejszej to trudny problem zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny. Mnogość i uporczywy charakter objawów oraz częsty brak przyczyn organicznych odczuwanych dolegliwości stają się problemem mającym swe odzwierciedlenie na wielu płaszczyznach życia cierpiącej osoby. Słowa kluczowe: zaburzenia czynności narządu ruchu, zespoły dna miednicy, zespół więzadła krzyżowo-guzowego, zespół mięśnia gruszkowatego, Terapia Manualna Rakowskiego (TMR) Dolegliwości rejonu miednicy mniejszej dotykają bardzo dużej grupy osób, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, w różnym wieku. Nietrzymanie moczu dotyka 23-44% kobiet w Europie (1) i występuje dwa razy częściej niż u mężczyzn (2). Występowanie zespołu nadreaktywnego pęcherza moczowego obserwuje się u 16,5% dorosłych (3). Wulwodynia dotyczy 5-16% kobiet w Stanach Zjednoczonych (4). Przewlekłe zapalenie stercza występuje u 6-8% osób w populacji męskiej (5). Zaburzenia statyki narządów miednicy mniejszej pojawiają się u 2,9-5,7% kobiet (6), a wypadanie odbytnicy u 2-5,6% (7). Endometrioza to problem występujący u 6-10% kobiet (8), a na nawracające infekcje intymne o podłożu drożdżakowym cierpi 5-8% populacji żeńskiej (9). Powyższe statystyki pokazują skalę omawianego problemu, choć to tylko niewielka część jednostek chorobowych, opisanych w międzynarodowej klasyfikacji chorób, które dotyczą omawianego rejonu. Część powyżej wymienionych objawów ma charakter czynnościowy, część organiczny, część natomiast mieszany, wliczając w to charakter psychosomatyczny. Należy zatem zróżnicować pochodzenie objawów przez dostępne, specjalistyczne,...