Dostosowanie metod fizjoterapii do dynamicznie zmieniającego się stanu pacjenta w rehabilitacji na wczesnym etapie po udarze mózgu – opis przypadku

4. Doba czwarta

Badanie fizjoterapeutyczne:

• parapareza spastyczna kończyn dolnych,
• zmiany pozycji w łóżku możliwe tylko przy użyciu kończyn górnych i barierek,
• przejście do pozycji siadu z opuszczonymi kończynami możliwe tylko w sposób bierny,
• brak kontroli tułowia w pozycji siedzącej.

Cel krótkoterminowy – osiągnięcie funkcji siadu. Pacjent aktywizowany głównie w leżeniu bokiem (P/L), praca nad wzorcami tułowia wg metody PNF. Aktywizacja stabilizatorów tułowia, praca na tkankach miękkich kkd nacelowana na redukcję spastyczności. Pionizacja do siadu (z pomocą dwóch terapeutów), aproksymacja w siadzie, pozycje ułożeniowe.

5. Doby piąta i szósta

Badanie fizjoterapeutyczne:

• triplegia – niedowładem spastycznym została również objęta kończyna górna prawa, częściowo zachowany ruch w obrębie palców, kończyna ustawiona we wzorcu zgięcie – przywiedzenie – rotacja wewnętrzna, Ashworth:2+,
• do szóstej doby zachowany dobry kontakt słowny.

Cel krótkoterminowy – samodzielna aktywność przy zmianie pozycji w leżeniu. Terapia z naciskiem na aktywizację tułowia w leżeniu na boku (P/L), mobilizacje klatki piersiowej, stymulacja mięśni oddechowych. Pacjent biernie pionizowany do siadu i w tej pozycji praca pośrednia KGP, ćw. w łańcuchu zamkniętym KGP. Taping stawu barkowego P – aplikacja stymulująca rotatory zewnętrzne i korygująca ustawienie łopatki. Mobilizacje stawów nadgarstka P i ręki P.

6. Doba ósma

Badanie fizjoterapeutyczne:

• pacjent spowolniały psychoruchowo: rozumiał polecenia, udzielał zdawkowych odpowiedzi (tak/nie),
• pacjent miał trudności z odtworzeniem zademonstrowanego ruchu w kończynie górnej lewej,
• nieznacznie zmniejszyła się spastyczność w obrębie kończyn dolnych.

Cel krótkoterminowy – utrzymanie funkcji kończyny górnej lewej. Praca na klatce piersiowej (mobilizacja żeber, sst żebrowo-poprzecznych, aktywizacja mm międzyżebrowych, pochyłych i przepony). Aktywizacja tułowia wzorcami miednicy i łopatki. Aktywizacja dolnych aktonów m. zębatego przedniego. Praca pośrednia KGP, ćw. w łańcuchu zamkniętym KGP i KGL w leżeniu bokiem. Aktywizacja głębokich stabilizatorów odc. C (mięśnie przedkręgowe).

7. Doba dziewiąta

Pacjent zaczął przejawiać zachowania autoagresywne. Procedury fizjoterapeutyczne jak wcześniej.

8. Doba dziesiąta

Brak poprawy stanu fizycznego, brak zachowań autoagresywnych. Pacjent przeniesiony do leczenia w oddziale rehabilitacji neurologicznej.

Galeria