Fizjoterapia w nowoczesnej kardiologii

Dr hab. n. k.f. prof. nadzw. AWF Edyta Smolis-Bąk Specjalista rehabilitacji ruchowej II stopnia, Instytut Kardiologii, Warszawa, Akademia Wychowania Fizycznego, Warszawa Wiodącą rolę w powstaniu i rozwoju kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej w Polsce odegrali prof. Zdzisław Askanas i prof. Stanisław Rudnicki. Doprowadzili oni do opracowania pionierskich programów i modeli wczesnej rehabilitacji kardiologicznej, które stały się fundamentem polskiej szkoły rehabilitacji kardiologicznej.  Początkowo rehabilitacja kardiologiczna rozumiana była jako sposób usprawniania ruchowego i stosowana prawie wyłącznie u chorych o małym ryzyku powikłań. Obecnie stała się ważną częścią kardiologii, dostosowując się do złożonej problematyki chorób układu krążenia. Jest działaniem kompleksowym, polegającym na uzupełnianiu się oddziaływań terapeutycznych: optymalizacji leczenia farmakologicznego, fizjoterapii, edukacji oraz psychoterapii.  Rehabilitacja kardiologiczna obejmuje 3 etapy usprawniania:  etap 1 – rehabilitacja wczesna szpitalna. Jej celem jest jak najszybsze osiągnięcie przez chorego samodzielności i samowystarczalności w zakresie czynności dnia codziennego oraz przeciwdziałanie skutkom unieruchomienia. etap 2 – rehabilitacja wczesna w warunkach stacjonarnych, ośrodka dziennego lub w formie hybrydowej. Ma na celu poprawę wydolności fizycznej oraz edukację pacjenta dotyczącą istoty choroby, diety i aktywności fizycznej. Czas trwania tego etapu rehabilitacji powinien wynosić 4-12 tygodni. etap 3 – rehabilitacja ambulatoryjna późna, służy dalszej poprawie tolerancji wysiłku, podtrzymania dotychczasowych efektów leczenia oraz zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby. Powinna trwać do końca życia (1). Nowe...