Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne w zespole cieśni kanału nadgarstka

Kończyny górne odgrywają szereg bardzo ważnych zadań w życiu codziennym. Zwłaszcza nadgarstek wykonuje czynności, bez których nie można prawidłowo funkcjonować. Liczne schorzenia omawianej struktury prowadzą w perspektywie czasu do upośledzonej pracy całej kończyny górnej. Przyczyną są głównie powtarzające się jednakowe ruchy. Ze względu na zmniejszoną aktywność ruchową, następuje osłabienie siły mięśni prowadzącej do upośledzenia podstawowych czynności dnia codziennego. Kościec nadgarstka jako całość Rozpatrywany w swej całości nadgarstek ma kształt mniej więcej czworokątny; jego wymiary poprzeczne są znacznie większe od wymiarów pionowych. Szereg bliższy kości nadgarstka ma u góry jajowatą, silnie wypukłą powierzchnię stawową, utworzoną głównie przez kości łódeczkowatą i księżycowatą, w mniejszym stopniu przez kość trójgraniastą. Kość łódeczkowata i część promieniowa kości księżycowatej łączą się z powierzchnią stawową nadgarstkową kości promieniowej; część łokciowa kości księżycowatej i kość trójgraniasta – z krążkiem stawowym stawu promieniowo-nadgarstkowego, położonym między nimi a głową kości łokciowej. Kość grochowata nie łączy się ani z kośćmi przedramienia, ani z szeregiem dalszym kości nadgarstka, tylko z powierzchnią dłoniową kości trójgraniastej. Od dołu szereg bliższy jest ograniczony wyraźnie esowato zakrzywioną powierzchnią; jej część promieniowa, utworzona przez część kości łódeczkowatej, jest silnie wypukła i występuje znacznie ku dołowi; część łokciowa, utworzona przez kość łódeczkowatą, księżycowatą i trójgraniastą, wytwarza wyraźnie ku górze wpuklone wgłębienie. Szereg dalszy kości nadgarstka ma u góry silnie zakrzywioną powierzchnię, będącą...