Rola rehabilitacji w zaburzeniach urojeniowych – opis przypadku

Streszczenie: Zaburzenia urojeniowe należą do grupy chorób psychicznych nazywanych paranoją. Kiedy zaburzenia urojeniowe dezorganizują codzienne funkcjonowanie chorego, konieczna jest pomoc lekarza psychiatry. Do lekarza należy zwrócić się wtedy, kiedy choremu towarzyszą myśli lub próby samobójcze. Rehabilitacja prowadzona przez interdyscyplinarny zespół daje poprawę sprawności funkcjonalnej. Artykuł opisuje przypadek pacjentki z zaburzeniami urojeniowymi. Dzięki prowadzonej terapii ruchem u chorej zauważono poprawę w ocenie obiektywnej w skali ADL, jak i subiektywnej w skali satysfakcji z życia.Słowa kluczowe: zaburzenia urojeniowe, próba samobójcza, psychoterapia, rehabilitacja Zaburzenia urojeniowe należą do grupy chorób psychicznych nazywanych paranoją (z grec. para i noos – poza umysłem) (1). W zaburzeniach urojeniowych charakterystyczne jest występowanie usystematyzowanych, spójnych urojeń, którym nie towarzyszą zaburzenia struktury osobowości i intelektu. Zachowanie i funkcjonowanie społecznie obranej osoby mogą być niezaburzone i ograniczać jej codzienne życie w okresie nasilenia dolegliwości. Urojenia to zaburzenia myślenia, przekonanie chorego o istnieniu rzeczy, zjawisk czy wydarzeń wokół niego, aczkolwiek nieistniejących naprawdę. Chory jest głęboko przekonany o prawdziwości swoich urojeń. U niektórych osób zaburzenia urojeniowe rozwijają się stopniowo i długotrwale, tak że bliscy chorego zauważają dopiero po jakimś czasie inność czy dziwaczność. W tej grupie występują urojenia hipochondryczne, czyli przekonanie o ciężkiej śmiertelnej chorobie bez odniesienia w rzeczywistości. Kiedy zaburzenia urojeniowe dezorganizują codzienne funkcjonowanie chorego, konieczna jest pomoc lekarza psychiatry. Do lekarza należy...