Słownik „Kaszel w praktyce fizjoterapeuty”

Afonia (bezgłos) − zanik głosu wywołany niedowładem mięśni krtaniowych. W sytuacji patologicznej, w czasie wdechu mięśnie zwierające i napinające struny głosowe ulegają zwiotczeniu, ich aktywność zaczyna się w chwili wydechu. W stanach chorobowych, szczególnie w sytuacji, kiedy mięśnie są osłabione, nie dochodzi do napięcia strun głosowych w fazie wydechu. Struny głosowe pozostają we wzajemnym oddaleniu i mimo prób fonacyjnych nie powstaje dźwięk, tylko odgłos przypominający szept. Afonia bywa także pochodzenia anatomicznego i jest następstwem zewnętrznego uszkodzenia mięśni krtani. Znana jest także afonia czynnościowa, kiedy osoba mówiąca normalnym głosem z powodów np. psychicznych nagle traci głos. Szczególnie często jest to obserwowane u histeryków. Innym często występującym schorzeniem jest zapalenie krtani. Brodawczak ludzki (HPV) – wirus występujący często w organizmie ludzkim. Ze względu na sposób funkcjonowania w komórce gospodarza, wirus brodawczaka ludzkiego zalicza się do tych, które mogą powodować powstawanie i rozwój nowotworów. Chrypka − zaburzenie drgań fałdów głosowych krtani powodujące powstanie turbulentnego przepływu powietrza w obrębie głośni, co objawia się występowaniem szorstkiego, matowego głosu. Chrząstka nagłośniowa − pod względem funkcji prawdopodobnie najważniejsza z chrząstek krtani, otwiera i zamyka wejście do tego narządu Dysfonia − zmiana głosu na twardy, niższy, bezdźwięczny, o nieczystej intonacji. Głośnia − trójkątna przestrzeń stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych...