Słownik „Pinoterapia”

Pinokaty – uniwersalne narzędzia o kształcie płaskownika, służące do terapii tkanek miękkich, w szczególności terapii powięziowej. Ich gładkie krawędzie umożliwiają wykonanie mobilizacji powięzi, techniki typu Gua Sha oraz specyficzne aplikacje charakterystyczne dla pinoterapii. Koniec pinokatów jest zaopatrzony w grzebyczek, który umożliwia pracę neuromobilizacyjną oraz odruchową. Narzędzia dostępne są w wersji gold (mosiądz) oraz silver (stal chirurgiczna).

Pinoterapia, zwana również pinopresurą − jedna z metod medycyny manualnej. Polega na pracy, m.in. na powięzi, za pomocą mosiężnych tępych narzędzi: pinów (gwoździ) i katów (nożyków). Jest połączeniem medycyny wschodniej i zachodniej, ajurwedy i akupunktury. Cele pinoterapii to przywrócenie równowagi w organizmie i regulacja pracy układu nerwowego.

Piny – specjalistyczne mosiężne gwoździe wykorzystywane do: terapii powięziowej, znoszenia napięć mięśniowych oraz pracy odruchowej na układzie nerwowym. Ich ostra końcówka umożliwia silną stymulację układu nerwowego, a wąskie zakończenie o kształcie śrubokrętu jest pomocne w pracy z powięzią.

Powięź − błona zbudowana z tkanki łącznej włóknistej zbitej, której zadaniem jest zewnętrzna osłona poszczególnych mięśni, grup mięśniowych i całej warstwy. Powięzi utrzymują w jedności całe ciało, tworząc sieć otulającą i napinającą poszczególne jego elementy. Powięzi to wszystkie włókna kolagenowe tkanki łącznej, szczególnie torebki stawowe czy torebki organów, rozcięgna (podeszwowe), przegrody grup mięśniowych, ścięgna i więzadła.

Proste zjawisko piezoelektryczne − zjawisko powstawania indukcji elektrycznej w ciele stałym pod wpływem naprężeń. Zjawisko to powstaje tylko w pewnych ciałach stałych, mających uporządkowaną budowę atomów i wykazujących właściwą budowę tej symetrii.

Opracowanie: 
Bogacz K., Łuniewski J., Krajczy M., Szczegielniak J.