Tendinopatia ścięgna Achillesa – przewodnik terapeuty, cz. 2

Streszczenie: Tendinopatia ścięgna Achillesa to powszechna choroba przeciążeniowa. Druga część artykułu koncentruje się wokół tematu prawidłowej diagnostyki tej jednostki chorobowej. Pomimo że tendinopatię ścięgna Achillesa diagnozuje się głównie na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, to w niektórych przypadkach w celu przeprowadzenia prawidłowej diagnostyki różnicowej konieczne może być wykonanie badań obrazowych. Słowa kluczowe: ścięgno Achillesa, tendinopatia, ćwiczenia, ból ścięgna, diagnostyka Tendinopatia ścięgna Achillesa (AT, ang. Achilles tendinopathy) może objawiać się w środkowej części ścięgna (MAT, ang. midportion Achilles tendinopathy) lub na jego przyczepie do kości piętowej (IAT, ang. insertional Achilles tendinopathy) – oba punkty podlegają różnym naprężeniom mechanicznym i charakteryzują się specyficznymi patologiami. W pierwszej części artykułu zostały omówione takie zagadnienia jak anatomia i patofizjologia ścięgna Achillesa, a także epidemiologia, czynniki ryzyka oraz objawy i możliwości prewencji tendinopatii. Część druga jest skupiona wokół diagnostyki oraz różnic występujących w zależności od lokalizacji problematycznej części ścięgna. Diagnostyka – wprowadzenie Diagnostyka AT jest oparta przede wszystkim o wywiad i dokładną ocenę kliniczną pacjenta (1, 2). W celu postawienia prawidłowej diagnozy konieczne są: Przeprowadzenie obszernego wywiadu i ustalenie historii dolegliwości: u pacjenta wystąpił zwykle epizod przeciążenia (np. poprzez zwiększenie intensywności lub objętości aktywności w krótkim czasie) cyklem rozciągania i skracania, takiego jak chodzenie, bieganie, skakanie; zwiększenie nasilenia bólu i wpływu...