Wpływ i znaczenie kontroli motorycznej tułowia w rehabilitacji pacjentów z chorobami układu nerwowego

Fot. iStock Niniejszy artykuł przedstawia wybrane skale oraz testy klinimetryczne służące ocenie kontroli motorycznej tułowia, będące istotnym narzędziem w procesie rehabilitacji pacjentów z chorobami układu nerwowego. Wszystkie przywołane narzędzia oceny kontroli motorycznej tułowia uważa się za użyteczne klinicznie zarówno w badaniu, jak i terapii.  Słowa kluczowe: kontrola motoryczna, tułów, test, skala, ocena, pozycja Kontrola ruchu stanowi mechanizm leżący u podstaw zachowań ruchowych człowieka, na które składają się postawa ciała i ruchy określane jako stany przejściowe jednej postawy ciała w drugą (1). W procesie rozwoju osobniczego kształtowanie kontroli i koordynacji ruchu następuje w kolejności od proksymalnych do dystalnych części ciała, co potwierdza, że w czasie ruchu kończynami centralna część ciała pozostaje ustabilizowana, a zatem silny i właściwie stabilizowany tułów jest czynnikiem koniecznym do prawidłowego funkcjonowania. Kontrola tułowia umożliwia utrzymanie stabilnej postawy poprzez napięcie mięśni posturalnych, których aktywność obserwuje się z wyprzedzeniem w stosunku do mięśni zawiadujących dowolnym ruchem kończyn. W przypadku, gdy dochodzi do zachwiania powyższych zależności, co widoczne jest u pacjentów z chorobami układu nerwowego, efektywność ruchów kończyn jest zredukowana. Odbudowa stabilnego centrum, jakim jest tułów, stanowi nadrzędny cel w procesie rehabilitacji. Właściwy zakres ruchomości tułowia i skuteczne mechanizmy stabilizacyjne umożliwiają reedukację konkretnych funkcji, takich jak np. chód, chodzenie po schodach czy też funkcjonalność kończyny górnej, między innymi w zakresie sięgania, chwytania, trzymania (2)....