Wybrane metody kinezyterapeutyczne w terapii zawrotów głowy i zaburzeń równowagi pochodzenia błędnikowego

W niniejszej pracy przedstawiono ogólną charakterystykę zawrotów głowy i zaburzeń równowagi pochodzenia błędnikowego (łac. vertigo), diagnostykę tej dysfunkcji oraz założenia rehabilitacji w przypadku nagłego uszkodzenia przedsionka i łagodnych położeniowych zawrotów głowy. Nadrzędny cel usprawniania leczniczego stanowi redukcja uczucia wirowania i niestabilności. Kompensacja jako następstwo dysfunkcji może być osiągnięta szybciej poprzez zwiększoną aktywność chorego w procesie habituacji, przy aktywnym udziale wzroku i czucia głębokiego. Słowa kluczowe: zawroty głowy, zaburzenia równowagi pochodzenia błędnikowego, BPPV, choroba Meniere’a Pacjenci często skarżą się na zawroty głowy, zaburzenia równowagi lub jej utratę, co nierzadko wiąże się z ciężką chorobą lub zaburzonym funkcjonowaniem połączonych ze sobą systemów. Systemy te to m.in. organy receptorowe, a także drogi nerwowe, które determinują prawidłowe przemieszczanie się ciała w przestrzeni, z dowolną prędkością, tak by mechanizmy kompensujące, jak i działające siły zewnętrzne czy wewnętrzne równoważyły się. Te złożone oddziaływania stały się obiektem wielu badań. Wśród nich poruszono także kwestie zawrotów głowy, które mogę wynikać z zaburzeń multisensorycznych, czyli dysfunkcji klinicznych z pogranicza otolaryngologii, neurologii, psychiatrii czy neurochirurgii (1). Zawroty głowy a vertigo Podstawowymi objawami niesprawności układu równowagi są zawroty głowy wraz z zaburzeniami balansu. Nadrzędnymi rolami tego układu są utrzymanie równowagi, kontrola postawy ciała oraz stabilizacja wzroku podczas ruchu ciała i głowy. Funkcje te są zapewniane przez złożone mechanizmy regulujące koordynację mięśni antygrawitacyjnych...