Zagrożenia prawidłowego rozwoju – znaczenie czułości diagnostycznej w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym

Artykuł koncentruje się wokół pacjentów z prawidłowym napięciem mięśniowym, prezentujących normotonię, oraz dzieci z nieco obniżonym i niskim napięciem mięśniowym, czyli prezentujących stan pośredni – paratonię.  Słowa kluczowe: napięcie mięśniowe, asymetria ułożeniowa, plagiocefalia, zaburzenia przetwarzania sensorycznego, wady postawy Twórca Monachijskiego Centrum Dziecka – prof. Theodor Hellbrügge – podkreślał znaczenie profilaktyki w opiece nad dziećmi, rozwijając to pojęcie do profilaktyki I-rzędowej (bilanse, badania okresowe), II-rzędowej (przesiewowe programy profilaktyczne) oraz III-rzędowej (towarzyszenie pacjentowi, próba przewidzenia ewentualnych dolegliwości pacjenta, wynikająca ze znajomości jego szczególnych uwarunkowań bądź zaburzeń). Propagował on towarzyszenie pacjentom jako element opieki, zwłaszcza w odniesieniu do pacjentów z grupy ryzyka w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym. Dynamika rozwoju dziecka w tym okresie może powodować, że brak czułości diagnostycznej i marginalizowanie pierwszych symptomów może skutkować powrotem pacjenta za 6 miesięcy ze znacznie nasilonymi objawami, a nierzadko kompensacjami w innych obszarach ciała.  Wzorce posturalne, motoryczne oraz dystrybucja napięcia mięśniowego W procesie diagnozy funkcjonalnej małego dziecka należy uwzględnić ocenę zarówno umiejętności ilościowych, czyli uzyskiwania kolejnych umiejętności we właściwym okresie rozwoju, jak i jakości prezentowanej aktywności (analiza wykorzystywanych przez dziecko wzorców motorycznych i posturalnych). Jest to istotne, ponieważ nabywanie ilościowych umiejętności nie jest gwarancją rozwoju prawidłowego (1). Podejmowanie kolejnych aktywności w zakresie motoryki dużej jest dla rodziców bardzo często wyznacznikiem rozwoju dziecka. W związku z tym...