Zespół Cyklopa – powikłanie po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego

Fot. 1. Czynniki ryzyka powstania zespołu Cyklopa; fot. archiwum autorów Zespół Cyklopa dotyczy stosunkowo niewielkiej części pacjentów po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Jego głównym objawem jest brak możliwości odzyskania pełnego wyprostu stawu kolanowego. Istnieją czynniki ryzyka, które znacząco wpływają na rozwinięcie się zespołu Cyklopa, dlatego też istotne jest podjęcie profilaktycznych kroków w celu zmniejszenia ryzyka jego wystąpienia. W literaturze medycznej spotyka się liczne protokoły rehabilitacyjne stosowane po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACLR), które są mniej lub bardziej efektywne. Mimo różnic w praktycznym podejściu do usprawniania, wszystkie z nich są zgodne co do nadrzędności uzyskania pełnego wyprostu w pierwszych etapach po zabiegu. Nierzadko zdarza się jednak, że uzyskanie pełnego wyprostu w stawie kolanowym jest problematyczne, a zespół medyczny próbuje znaleźć przyczynę takiego stanu. Istnieje wiele czynników, które mogą mieć wpływ na utratę wyprostu w stawie kolanowym po ACLR. Jednym z tych czynników jest zespół Cyklopa (ang. Cyclopes syndrome), opisany po raz pierwszy w 1990 roku przez Jacksona i Schaefera (1). Patologiczna zmiana, nazwana zmianą cyklopa, to włóknisto-chrzęstny guzek tkanki ziarninowej, który znajduje się w przedniej części stawu kolanowego wzdłuż przeszczepu więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Jego opierzenie włóknisto-naczyniową tkanką w obrazie artroskopowym nadaje mu wygląd cyklopa (fot. 1). Patologia ta występuje najczęściej w przedniobocznej części piszczelowego przyczepu przeszczepu ACL. Zmiana może występować...