Zespół Sudecka wyzwaniem współczesnej rehabilitacji

Zespół Sudecka należy do zespołów algodystroficznych. Choroba ta prowadzi do stopniowego zaniku mięśni (dystrofii) i ubytku tkanki kostnej. W pracy przedstawiono wybrane zabiegi fizjoterapeutyczne, które można zastosować po zachowawczym bądź operacyjnym leczeniu złamania powikłanym zespołem Sudecka. Słowa kluczowe: zespoły algodystroficzne, zespół Sudecka, leczenie, rehabilitacja, fizjoterapia Zespół Sudecka to przewlekła choroba neurologiczna kończyn zaliczana do zespołów algodystroficznych, którą cechuje pourazowe rozrzedzenie tkanki kostnej lub plamisty zanik kości. Postępujący zanik mięśni i kości prowadzi do sztywności w obrębie zajętych stawów. Po raz pierwszy choroba ta została opisana przez Pawła H.M. Sudecka w 1900 roku (1, 2). Występuje najczęściej u chorych w wieku 30-50 lat, zdecydowanie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Przyczyny wystąpienia tej choroby nie są do końca znane. Przyjmuje się, że odpowiedzialna jest za to nieprawidłowa aktywność nerwów współczulnych, które unerwiają uszkodzoną okolicę ciała. Najczęściej rozpoznaje się go jako powikłanie przedłużonego, nieoperacyjnego leczenia złamania lub innej łagodniejszej formy urazu. Jako zespół objawów chorobowych często występuje w obrębie kończyny górnej (2-14%), co wpływa na końcowy wynik leczenia (3, 4). Przyczyny występowania Choroba lokalizuje się najczęściej w okolicy nadgarstka (zwłaszcza po stłuczeniach i złamaniach dalszego końca kości promieniowej, skręceniach stawu nadgarstkowego i stłuczeniach opuszek palców) oraz w okolicy stawu skokowego. Powstaniu zespołu Sudecka sprzyjają nieprawidłowo i zbyt ciasno założone opatrunki gipsowe, które poprzez ucisk...