Znaczenie wczesnej pionizacji w rehabilitacji poudarowej

prof. Józef Opara Akademia Wychowania Fizycznego im. J. Kukuczki w Katowicach Wiele raportów potwierdza, że udar mózgu jest trzecią w kolejności po chorobach serca i nowotworach przyczyną zgonów i pierwszą przyczyną niepełnosprawności osób dorosłych w krajach rozwiniętych. Światowa Organizacja Udarowa (World Stroke Organisation – WSO) w raporcie za rok 2018 wykazała na świecie 13,7 mln przypadków udaru mózgu, zmarło zaś 5,5 mln osób. Według WSO co czwarty przedstawiciel populacji, która przekroczyła wiek 25 lat, dozna w swoim życiu udaru mózgu! Zachorowanie na udar połączone jest z wysokim ryzykiem utraty życia. Skutki udaru to: niedowład połowiczy, niedowład mięśni twarzy i połowy języka spowodowane ośrodkowym uszkodzeniem nerwu twarzowego i podjęzykowego, zaburzenia połykania, połowicze zaburzenia czucia, zaburzenia mowy – afazja i dysartria, zaburzenia wyższych czynności nerwowych, zespół połowiczego zaniedbywania przestrzennego), niedowidzenie połowicze jednoimienne i in. Pojawiają się objawy zaburzeń wielu funkcji, w tym funkcji mowy, kończyny górnej, chodzenia, utrzymania równowagi, koordynacji. Wielu chorych, zwłaszcza bezpośrednio po zachorowaniu, nie jest w stanie poruszać się – pozostają oni w łóżku, co sprzyja wielu różnym powikłaniom. U chorego po udarze obserwuje się obniżenie samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego (ang. activities of daily living, ADL), co prowadzi niejednokrotnie do zależności od otoczenia. W Polsce co roku odnotowuje się ok. 70-80 tys. udarów mózgu, w wyniku których ok....