Fizjoterapia klatki piersiowej kierowana elektryczną tomografią impedancyjną u pacjentów oddziału intensywnej terapii z chorobami płuc: wprowadzenie do metodyki i realizacji w praktyce

Ostatecznie leczenie ukończyło 82 pacjentów (93,2%) (mężczyźni vs. kobiety: 58:24; wiek: 69,4 ± 10,7 lat; BMI: 22,1 ± 1,4 kg/m²; APACHE II: 16,24 ± 3,52). 11 pacjentów miało rozpoznane zapalenie płuc bez chorób współistniejących, a 71 z chorobami współistniejącymi, w tym z: chorobą niedokrwienną serca (n = 18), nadciśnieniem (n = 43), cukrzycą (n = 22), zaburzeniami naczyniowo-mózgowymi (n = 29), nowotworami złośliwymi (n = 12) i niewydolnością nerek (n = 3). Pacjenci byli generalnie zadowoleni z programu FKP pod kontrolą EIT (wskaźnik satysfakcji 23,82 ± 0,98 na możliwych 30 punktów). U wszystkich pacjentów po całym programie FKP pod kontrolą EIT zaobserwowano istotną poprawę dystrybucji wentylacji (p < 0,01). Program wymagał poświęcenia dodatkowego czasu na zaplanowanie i wdrożenie, wynoszącego 5-10 min. Interpretacją wyników EIT i odpowiednim dostosowaniem programu terapii zajmował się jeden przeszkolony fizjoterapeuta. Czas szkolenia dla fizjoterapeuty niemającego doświadczenia w EIT wynosił pół dnia. W badaniu wzięło udział dwóch fizjoterapeutów, którzy stwierdzili, że wyniki EIT były pomocne w prowadzeniu FKP i dostarczały rzetelnych i solidnych dowodów na jej skuteczność.

Badanie to, mające charakter pilotażowy, po raz pierwszy, o ile nam wiadomo, wykazało praktyczną użyteczność pozyskiwania informacji zwrotnej za pomocą przyłóżkowego obrazowania EIT w celu prowadzenia FKP u pacjentów z zaleganiem wydzieliny i upośledzeniem oczyszczania dróg oddechowych. Większość pacjentów była w stanie ukończyć program FKP. Byli zmotywowani i zadowoleni z leczenia dzięki wizualnym informacjom zwrotnym w czasie rzeczywistym.

Najważniejszym krokiem programu jest zrozumienie przyczyny aktualnego stanu układu oddechowego. Przestrzenny i czasowy rozkład wentylacji u pacjentów jest często niejednorodny. Po rozpoczęciu pomiaru EIT słabo wentylowane obszary są identyfikowane poprzez rozkład wentylacji [np. wskaźnik ubytku (5)]. Potencjalne przyczyny słabszej wentylacji określonych obszarów są omawiane z lekarzami w połączeniu z innymi faktami klinicznymi. Na tej podstawie projektuje się i dostosowuje plan FKP. W międzyczasie uzyskane obrazy są również wykorzystywane do zilustrowania pacjentom zmian w wentylacji płuc, by dostarczyć im motywacji.

Badanie ma kilka ograniczeń. Było to badanie jednoośrodkowe. Nie uwzględniono w nim pacjentów nieprzytomnych lub z innych powodów niezdolnych do oceny satysfakcji z leczenia. Doświadczenie z FKP pod kontrolą EIT jest skąpe i może się różnić w zależności od fizjoterapeuty. Ponieważ celem badania było przedstawienie metodyki i ocena wykonalności w praktyce, zastosowano jedynie retrospektywną grupę kontrolną. Skuteczność leczenia należałoby zweryfikować, porównując z tradycyjną FKP w warunkach badania kontrolowanego z randomizacją. Należy dodać, że nasze wewnętrzne statystyki z poprzednich lat wskazują, iż odsetek rezygnacji pacjentów z programu CPT wynosił wówczas 11,0%, czyli znacznie więcej niż 6,8% w niniejszym badaniu.

Galeria

Zobacz więcej