Skuteczność stosowania taśmy S

Aplikacja taśmy S została stworzona przez Esther de Ru. Stosowana jest do regulacji częstości i intensywności nadmiernego ślinienia się, poprawy ruchów języka, pracy nad uzyskaniem prawidłowego wzorca połykania i wymowy. W celu sprawdzenia skuteczności stosowania taśmy S, standardowo używa się skal ślinienia. Wśród nich najbardziej popularna jest QETED. 

Słowa kluczowe:

taśma S, QETED

Kiedy po raz pierwszy zastosowano aplikację małej taśmy pod brodę w celu skorygowania nadmiernego ślinienia się, nie miała ona nazwy. Aby ułatwić komunikację, aplikacja została nazwana taśmą S i opracowano dla niej protokół. Litera „S” występuje w słowie ślina (saliva) i/lub połykanie (swallowing) w kilku językach. 

Aplikacja została stworzona przez Esther de Ru, fizjoterapeutkę obecnie mieszkającą w Belgii, a kilka miesięcy później podobnego plastrowania dokonała jedna z logopedek, Oliveira Ribeiro w Brazylii. Pierwsze doniesienia opisujące użycie taśmy S zostały opublikowane w odstępie paru miesięcy w 2009 roku. Celem aplikacji było zmniejszenie nadmiernego ślinienia się (fot. 1). 

Taśmy były umieszczane w tym samym rejonie anatomicznym i różniły się pod dwoma względami:

1. wielkością aplikacji,
2. zastosowanym rozciągnięciem plastra.

Metodyka Esther de Ru i Oliveiry Ribeiro

Esther de Ru używała minimalnej ilości taśmy, zakładanej techniką więzadłową (korekcja przestrzeni – 10%, rozciągnięcie taśmy na środku) (fot. 2-5), natomiast Oliveira Ribeiro zastosowała tę samą technikę ze 100-proc. rozciągnięciem oraz użyła taśmy większych rozmiarów o pełnej szerokości (5 cm). 

Protokół postępowania wg Esther de Ru

Instrukcja zastosowania taśmy S dla rodziców/opiekunów/pacjentów 

Przygotowanie przed aplikacją:

1. Rozpocznij od aplikacji testowej i pozostaw ją na dwa dni (alergia kontaktowa).
2. Naucz rodziców, jak przygotować taśmę, uciąć, rozedrzeć papier i przykleić plaster bez dotykania kleju. Upewnij się, że taśma nie jest za duża. U małych dzieci nie powinna być większa niż 2 x 1 cm, u starszych dzieci nieco większa, u dorosłych maks. 4 (5) x 1, 5 (2) cm.
3. Przyklej plaster na rękę rodziców (test plaster s) oraz pod podbródek. Dzięki temu rodzic jest w stanie wyobrazić sobie, co czuje dziecko w trakcie aplikacji, podczas niej i po jej zdjęciu.
4. Należy nauczyć rodziców, by poczuli mięśnie, na które wpływamy, poprzez przyłożenie palca za żuchwę w miejscu tkanki miękkiej podczas połykania. Rodzice próbują wykonać aplikację na terapeucie. Klej pod plastrem ulega aktywacji pod wpływem ciepła. Należy potrzeć albo przytrzymać plaster, by dobrze się przykleił do powierzchni skóry. Należy pokazać rodzicom, jak bezpiecznie usunąć plaster

Aplikacja:

1. Przyklej plaster na środku podbródka (użyj plastra o kolorze beżowym). Przytrzymaj końce taśmy. Rozciągnij taśmę o 10-15% podczas aplikacji (technika więzadłowa). Przyklej oba końce bez naciągnięcia. Plaster nie powinien być widoczny.
2. Częstotliwość aplikacji:
   1. aplikacja codziennie rano, ściągana przed pójściem spać (mężczyźni muszą się ogolić),
   2. przyklejona i zostawiona na 2-4 dni. W tym przypadku należy zastosować jeden dzień przerwy między aplikacjami,
   3. przyklejona i pozostawiona tak długo, jak to będzie możliwe. Następnie usunięta i powtórzona po odpoczynku. Taśma może być aplikowana na krótkie włoski w okolicy brody (< 4 mm).
3. Pamiętaj, by nie aplikować plastra na skórę (dermatom) należącą do nerwu żuchwowego.
4. Usuwanie taśmy: pokazujemy rodzicom/opiekunom, jak usuwać aplikację testową z dłoni, następnie pozwalamy na usuwanie plastra z podbródka. Plaster usuwamy horyzontalnie lub pozwalamy na „tarcie” taśmy. Rodzice mają wykonać tę czynność powoli i ostrożnie.

Zalecane jest wypróbowanie aplikacji przez 4 tygodnie. W niektórych sytuacjach obserwuje się zwiększenie częstotliwości ślinienia, w takim przypadku zalecane jest natychmiastowe zdjęcie plastra maksymalnie po 2 tygodniach. 

Galeria

Zobacz więcej