Terapia czaszkowo-krzyżowa dla dzieci i dorosłych

Fot. iStock Terapia czaszkowo-krzyżowa to rodzaj osteopatii, w której dotyk terapeuty musi być tak delikatny, że ledwo odczuwalny przez pacjenta. To inny wymiar rehabilitacji, dzięki któremu możemy leczyć ciało i umysł pacjentów. Dzięki tej terapii, obok układu krwionośnego i oddechowego, krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego możemy nazwać nowym układem cranio-sacralnym lub czaszkowo-krzyżowym. Celem tej pracy jest charakterystyka terapii czaszkowo-krzyżowej u pacjentów pediatrycznych i dorosłych oraz przedstawienie efektów tej terapii i postępowania w jej trakcie. Słowa kluczowe: terapia czaszkowo-krzyżowa, osteopatia, płyn mózgowo-rdzeniowy Terapia czaszkowo-krzyżowa wywodzi się z osteopatii, którą zapoczątkowali amerykańscy lekarze dr Andrew T. Still i dr Sutherland na przełomie XIX i XX w. To oni przez wiele lat badali mechanikę kości czaszki. Sutherland był najbardziej zafascynowany kością klinową i kośćmi skroniowymi, które porównywał do skrzeli ryby. To on odkrył, że szwy kości czaszki są ruchome i zawierają te same substancje co pozostałe stawy człowieka. Potrafił precyzyjnie diagnozować restrykcje poszczególnych szwów czaszkowych, opisując ich pracę na podobieństwo kół zębatych sprzężonych w jednym mechanizmie. Kontynuatorem Sutherlanda był dr John E. Upledger, który z kolei odkrył ruch opony twardej. Dzięki temu mógł opracować system terapii cranio-sacralnej. Dr J.E. Upledger był lekarzem osteopatą, specjalizował się w manipulacjach osteopatycznych, terapii cranio-sacralnej, uwolnieniu somato-emocjonalnym i akupunkturze (2). Założeniami osteopatów były i są dwie idee: ciało, umysł i dusza stanowią jedność,ciało jest zdolne do samoregulacji, samoleczenia i utrzymania zdrowia. O terapii czaszkowo-krzyżowej Nasze...