Trening hipoksyjny w rehabilitacji pacjentów po przebytej chorobie COVID-19

W artykule autorzy zaprezentowali wykorzystanie treningu hipoksyjnego jako jedną z efektywnych metod rehabilitacji osób, które przeżyły koronawirusa lub zmagają się z tzw. long-COVID. W swojej pracy szczegółowo omówili, w jaki sposób wspomniany trening wpływa na ludzki organizm.

Słowa kluczowe: 

trening hipoksyjny, long COVID, trening wysokościowy

Przewlekłe skutki zarażenia koronawirusem tzw. long COVID, dotykają około 30% pacjentów po przebytej chorobie COVID-19. Niestety w grupie osób w wieku od 25 do 69 lat odsetek tych pacjentów to ponad 50%. W przypadku średniego i ciężkiego przebycia choroby pojawiają się poważne komplikacje zdrowotne, które mogą mieć trwałe skutki wynikające z uszkodzeń wielonarządowych. Zgodnie z danymi WHO powikłania po COVID-19, które mogą się utrzymywać przez dłuższy okres po wyzdrowieniu, to między innymi stan chronicznego zmęczenia powiązany z zaburzeniami snu i osłabieniem siły mięśniowej. Często towarzyszą temu również objawy sercowo-naczyniowe powstające na skutek zmian w budowie mięśnia sercowego, co wpływa bezpośrednio na jego prawidłowe funkcjonowanie. Pacjenci dotknięci tym rodzajem powikłań skarżą się na częste duszności, nierównomierne i nieregularne bicie serca czy ból lub ucisk w klatce piersiowej, u niektórych rozwija się także nadciśnienie. Jedną z najbardziej uciążliwych dolegliwości, z którymi muszą się zmierzyć, jest także upośledzenie funkcji poznawczych i towarzyszące temu stany lękowe, depresja, a nawet zespół stresu pourazowego. Statystyki donoszą, że wielu pacjentów ma problemy związane przede wszystkim z upośledzeniem zdolności intelektualnych, z zapamiętywaniem, koncentracją, często z dezorientacją czy utratą motywacji do efektywnego działania (tzw. mgła mózgowa), co znacząco obniża ich komfort życia codziennego. Kolejnym bardzo ważnym aspektem jest również utrata zmysłu węchu i smaku czy występowanie tak zwanych urojeń węchowych. Przewlekłe skutki zarażenia Sars-CoV-2 to również znacznie przekroczone normy prozapalnych cytokin wywołane „burzą cytokinową”, która powstaje w następstwie nadmiernej reakcji układu odpornościowego na kontakt z potencjalnym patogenem w postaci wirusa czy bakterii, prowadząc do kaskadowej reakcji i uwolnienia ponad 150 czynników wywołujących stan zapalny, co negatywnie wpływa na prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu. Na podstawie badań klinicznych przeprowadzonych z wykorzystaniem rezonansu magnetycznego oszacowano, że częstość występowania tych długoterminowych komplikacji u pacjentów po przebyciu COVID-19 jest efektem wielonarządowych uszkodzeń takich organów jak: płuca (60%), mięsień sercowy (26%), wątroba (10%) czy nerki (29%). 

Co więcej, analizy mózgu przeprowadzone przez naukowców z Wellcome Center for Integrative Neuroimaging (Uniwersytet Oxfordzki) wykazały, że nawet u osób z łagodnym przebiegiem choroby COVID-19, objętość mózgu w rejonie ośrodków węchu oraz pamięci ulega skurczeniu od 0,2% do około 2% w porównaniu do zdrowej grupy kontrolnej, u której nigdy nie zdiagnozowano tej choroby. Szacuje się, że co najmniej jeden objaw long-COVID występuje u 30% chorych na COVID-19, a u osób, które przeszły hospitalizację, problemy zdrowotne pojawiają się znacznie częściej i z większym nasileniem. Co ciekawe, ostatnie badania epidemiologiczne pokazują, że wśród ludzi żyjących na obszarach wysokogórskich charakteryzujących się obniżonym poziomem tlenu (hipoksja) częstość występowania COVID-19 jest mniejsza, a osoby po przebytej chorobie wykazują znacznie mniejsze spektrum skutków ubocznych, rzadziej doświadczają long-COVID.

Galeria