Aktywność fizyczna po rewizyjnej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, w tym powrót do sportu i pracy – przegląd systematyczny z metaanalizą oraz oceną GRADE

Na trwałość implantu po całkowitej endoprotezoplastyce stawu kolanowego (TKR) w średnim (3-10 lat) i długim okresie (>10 lat) mają wpływ czynniki chirurgiczne (np. wyrównanie, technika stabilizacji, konstrukcja) oraz czynniki pacjenta (np. waga) (1, 2). Współczynnik aktywności fizycznej PAL (ang. physical activity level) pozwala określić poziom aktywności fizycznej danej osoby. Określenie wskaźnika PAL odbywa się na podstawie następujących wytycznych: 1,0-1,2 – najniższy współczynnik aktywności fizycznej, osoba leżąca (chora), brak aktywności zawodowej, siedzący tryb życia bez dodatkowej aktywności fizycznej; 1,2-1,4 – niska aktywność fizyczna, siedzący tryb życia połączony ze sporadycznymi treningami o umiarkowanej intensywności; 1,4-2,00 – charakteryzuje umiarkowaną aktywność treningową, praca fizyczna lub siedząca połączona z regularnymi treningami (minimum 3-4 razy w tygodniu); 2,00-2,4 – wysoka aktywność fizyczna, ciężka praca fizyczna, wyczerpujący trening siłowy, profesjonalne uprawianie sportów. Uważa się również, że wysoki poziom aktywności fizycznej, często związany z młodszymi pacjentami lub z rosnącymi wymaganiami funkcjonalnymi u starszych pacjentów (3, 4), jest również ważnym, związanym z pacjentem czynnikiem wpływającym na przeżywalność implantów (5-7). Poziomy wysokiej aktywności fizycznej mogą powodować zwiększone zużycie, wywołując reakcje ciał obcych prowadzące do aseptycznego poluzowania (7, 8), co jest najczęstszą przyczyną operacji rewizyjnej w perspektywie średnio- i długoterminowej (9, 10). Pacjenci z TKR z aseptycznym rozluźnieniem wymagają operacji rewizyjnej,...