Analiza postawy ciała dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Wzrokowa ocena postawy ciała Okres szkolny charakteryzuje się intensywnym rozwojem psychicznym i fizycznym dziecka. Rozwój komputeryzacji, szeroko dostępna telewizja oraz mniej czasu poświęcanego dziecku przez rodziców wpływa na ograniczenie aktywności ruchowej poza szkołą. Jedną z konsekwencji tego stanu mogą być zaburzenia w obrębie postawy ciała. Analiza za pomocą wzrokowej oceny ustawienia poszczególnych elementów ciała to grupa kilku możliwości oceny sposobu trzymania się. Za kryteria uważa się pewne wzorce, do których porównywany jest badany. Analityczny opis położenia poszczególnych elementów ciała pozwala określić lokalizację oraz wielkość zmian. Sposób zapisu badania to najczęściej metoda opisowa lub punktowania, w której skali punktowej przypisana jest wielkość wady zaproponowana przez Tadeusza Kasperczyka. Zalety wzrokowej oceny to prostota i możliwość powszechnego stosowania oraz ocena postawy nawykowej. Elementy ciała podlegające ocenie w płaszczyźnie czołowej (ustawienie przodem): pion, ustawienie barków, ustawienie trójkątów talii, ustawienie miednicy, ustawienie kolan. Elementy ciała podlegające ocenie w płaszczyźnie czołowej (ustawienie tyłem): pion, ustawienie łopatek, ocena garbu żebrowego, wysklepienie stóp. Elementy ciała podlegające ocenie w płaszczyźnie strzałkowej: ustawienie głowy, ustawienie barków, ustawienie łopatek, klatka piersiowa, brzuch, kifoza piersiowa, lordoza lędźwiowa. Punkty są przyznawane na podstawie oceny wielkości wady ocenianego elementu, gdzie 0 pkt oznacza normę; 1 pkt – niewielkie odchylenie; 2 pkt – znaczne...