Dostosowanie metod fizjoterapii do dynamicznie zmieniającego się stanu pacjenta w rehabilitacji na wczesnym etapie po udarze mózgu – opis przypadku

Opis terapii

Pracę z fizjoterapeutą rozpoczęto w pierwszej dobie od przyjęcia pacjenta, a podstawę terapii stanowiły procedury według założeń metody PNF i terapii manualnej wg standardów IFOMPT. Pacjent bardzo dobrze reagował na kierunkowy opór (zwłaszcza przy aktywizacji tułowia) oraz na pracę pośrednią. Dobór procedur był wynikiem ciągłego wnioskowania klinicznego fizjoterapeuty.

Badanie fizjoterapeutyczne przeprowadzone przed rozpoczęciem terapii, opierające się na międzynarodowej klasyfikacji ICF, oceniające funkcje i struktury ciała, aktywność i uczestnictwo wykazało:

1. Doba pierwsza

Ocena pacjenta na poziomie struktury i funkcji:

• brak dolegliwości bólowych (skala VAS 0),
• pełne zakresy ruchu w stawach,
• osłabienie siły mięśni kończyn dolnych najbardziej nasilone w obrębie prostowników stawów biodrowych i kolanowych,
• zwiększone napięcie mięśni obu kończyn dolnych.

Problemami na poziomie aktywności były:

• niemożność samodzielnego utrzymania pozycji stojącej bez asekuracji,
• niemożność samodzielnego chodu bez asekuracji.

Terapia została ukierunkowana na odtworzenie funkcji lokomocji. Nacisk został położony na stymulację propriocepcji i równowagi w pozycji stojącej oraz reedukację chodu. W trakcie terapii konieczne było wykorzystanie zaopatrzenia ortopedycznego (niski balkonik).

2. Doba druga

Stan kliniczny pacjenta ulegał pogorszeniu.

Badanie fizjoterapeutyczne:

• pojawienie się spastyczności w dystalnym odcinku kończyny dolnej prawej 3. stopnień w skali Ashworth,
• trudności z przejściem z pozycji siedzącej do stojącej,
• brak możliwości przeniesienia obciążenia na kończynę dolną prawą, zaburzona faza podporu.

Cel krótkoterminowy – utrzymanie pozycji stojącej. Procedury fizjoterapeutyczne nakierowane na normalizację napięcia w obrębie kkd (ćw. w łańcuchu zamkniętym w pozycji stojącej, stymulacja pracy ekscentrycznej tułowia w fazie podporu), ustabilizowanie pozycji stojącej i próby reedukacji chodu.

3. Doba trzecia

Badanie fizjoterapeutyczne:

• osłabienie mięśni dolnego tułowia,
• spastyczność w obrębie całej kończyny dolnej prawej – Ashworth 3,
• trudności w zmianie pozycji w łóżku z leżenia tyłem do leżenia na boku lewym,
• przejście do pozycji siedzącej biernie przy pomocy terapeuty,
• trudności w utrzymaniu równowagi w pozycji siedzącej.

Cel krótkoterminowy – utrzymanie funkcji siadu. Terapia z naciskiem na zwiększenie koordynacji nerwowo-mięśniowej w obrębie tułowia, poprawę rotacji w obrębie miednicy i normalizację napięcia w obrębie kończyn dolnych. Aproksymacja tułowia w pozycji siedzącej, aktywizacja stabilizatorów tułowia, aktywizacja miednicy w siadzie, pozycjonowanie klatki piersiowej.

Galeria