Empatia i wrażliwość kluczem do współpracy z maluchem

Na swoim blogu piszesz, że twoim zdaniem Wydział Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie jest najlepszym wydziałem w całej Polsce. Dlaczego tak uważasz? 

Wydział Rehabilitacji AWF w Warszawie powstał jako pierwszy w Polsce. Wykładają na nim wybitni specjaliści. Uczelnia współpracuje z czołowymi szpitalami i oddziałami rehabilitacji. Bardzo duży nacisk jest kładziony na praktyczną wiedzę, co jest moim zdaniem bardzo ważne w naszym zawodzie.

Czy dobrze wspominasz okres studiów? Czy było dużo nauki?

Okres studiów wspominam bardzo dobrze. Nauki było rzeczywiście sporo, ale miałam wspaniałą grupę i można było liczyć na wzajemne wsparcie. Mieliśmy dużo zajęć ruchowych, które dodatkowo nas integrowały. Było dużo nietypowych zajęć jak pokonywanie przeszkód na wózku inwalidzkim czy skakanie z trampoliny do basenu.

Czy po tak długim czasie przepracowanym w zawodzie fizjoterapeuty, dalej zdarzają się pacjenci, którzy zaskakują cię swoim przypadkiem? Jeśli tak, opisz jeden z takich przypadków który utknął ci w pamięci.

Tak, dzieci cały czas mnie zaskakują. Mimo, że mamy obecnie wiele „narzędzi” do oceny rozwoju dzieci, nadal nie jesteśmy w stanie przewidzieć w 100 %, jak ten rozwój będzie przebiegał. Najbardziej wzruszające są historie dzieci, które mimo ciężkiego startu np. skrajnego wcześniactwa, rozwijają się prawidłowo. Czasem ogromnym sukcesem jest, kiedy dziecko mimo niepełnosprawności ruchowej osiąga pewien stopień samodzielności np. nauczy się jeść samodzielnie.

W jakim wieku dzieci są według ciebie najbardziej skłonne do współpracy? 

Moim zdaniem na chęć do współpracy skalda się wiele czynników, nie tylko wiek. Młodsze niemowlęta w większości przypadków współpracują lepiej, ponieważ najczęściej potrzebują po prostu być najedzone, a także ciepła i poświęcanej uwagi. U starszych niemowląt, gdy pojawia się lęk separacyjny może być nieco trudniej, ale tutaj również trudno generalizować. Uważam, że dużo zależy od wrażliwości dziecka i tego, jak dziecko radzi sobie z przetwarzaniem bodźców zewnętrznych, wreszcie od nastawienia rodzica do terapii i od samego terapeuty.

W jaki sposób aktualizujesz swoją wiedzę? 

Zawód fizjoterapeuty wymaga stałego aktualizowania wiedzy. Staram się w miarę możliwości uczestniczyć w konferencjach, kursach doszkalajacych, czytać artykuły oparte na EBM. Tylko czasu coraz mniej. 🙂

Czym się interesujesz poza fizjoterapią? 

Interesuje się sportem, staram się zawsze mieć jakaś aktywność ruchowa, która sprawia mi radość. Bardzo lubię podróżować z mężem i synkiem. Rzeczy, które mnie interesują jest ogrom, problemem jest dla mnie znalezienie czasu na zajęcie się czymś „bardziej”, nie tylko powierzchownie.