Igłoterapia według Andrzeja Rakowskiego jako skuteczna technika w leczeniu dysfunkcji systemu żuchwowo-gnykowo-czaszkowego

System żuchwowo-gnykowo-czaszkowy (sżgc) jako złożony zespół wielu struktur anatomicznych jest rejonem, który żywo reaguje zaburzeniem czynności w odpowiedzi na bodźce dekompensacyjne, między innymi na przeciążenie statyczne, w tym psychogenne. Dysfunkcyjne tkanki narządu ruchu, w tym struktury sżgc, w odpowiedzi na to przeciążenie wytwarzają pola punktów spustowych, pola punktów maksymalnie bolesnych, zmiany w tkance podskórnej. Te zaś generują swoiste dla siebie objawy. Jedną z technik wyciszających patologiczną aktywność czynnościową tkanek jest igłoterapia. Jest to odruchowa technika terapeutyczna opracowana i opisana przez dr. Andrzeja Rakowskiego. Autorka przedstawi w artykule koncepcję oraz sposób wykorzystania igłoterapii w dolegliwościach sżgc. Słowa kluczowe: system żuchwowo-gnykowo–czaszkowy, zaburzenia czynności, pola punktów spustowych, igłoterapia, charakterystyka objawowa tkanek  System żuchwowo-gnykowo-czaszkowy (sżgc) to złożony kompleks stawowo-mięśniowo-powięziowy składający się ze stawów skroniowo-żuchwowych (ssż), stawów połączenia głowowo-szyjnego, z mięśni żwaczowych, mimicznych, podpotylicznych oraz wielu struktur łącznotkankowych tworzących więzadła tej okolicy, torebki stawowe oraz przyczepy mięśniowe. Istotną rolę odgrywa system sterowania tą okolicą, m.in. nerwy czaszkowe mające anatomiczny związek z podstawą czaszki: IX, X, XI, XII, a także unerwiające czuciowo i ruchowo mięśnie, stawy tego rejonu oraz narządy zmysłów (1). Okolica ta jest obszarem zainteresowania fachowców wielu specjalności medycznych: stomatologa, okulisty, laryngologa, neurologa, fizjoterapeuty, logopedy i innych. Niejednokrotnie leczenie w tym rejonie prowadzone jest równolegle przez kilku specjalistów, ponieważ na prawidłową funkcję całości wpływają...