Kompleksowe leczenie zachowawcze hallux valgus w oparciu o własne doświadczenia kliniczne

Paluch koślawy (ang. hallux valgus, HV) jest deformacją, z którą fizjoterapeuta bardzo często spotyka się w swojej pracy. W niniejszym artykule przedstawiono strategię postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych z HV, opracowaną na podstawie doświadczenia klinicznego autorów, którzy są fizjoterapeutami specjalizującymi się w leczeniu dysfunkcji narządu ruchu.  Paluch koślawy (łac. hallux valgus, HV) to nabyta deformacja stopy, charakteryzująca się bocznym odchyleniem palucha w I stawie śródstopno-paliczkowym (1). Jednocześnie, głowa I kości śródstopia zbacza w kierunku przyśrodkowym (tzn. ulega zeszpotawieniu lub waryzacji) (2, 3). W ten sposób powstaje wypukłość w przednio-przyśrodkowej części stopy (tzw. „bunion”), która jest stale drażniona przez obuwie, co w efekcie doprowadza do powstania przewlekłego stanu zapalnego oraz szeregu dalszych niekorzystnych procesów. Znaczne ustawienie koślawe palucha bywa przyczyną zniekształceń pozostałych palców, szczególnie palca II, który spychany przez paluch może przekształcić się w tzw. „palec młotkowaty”/„młoteczkowaty” (znaczne wydłużenie palca II w ustawieniu wyprostnym względem pozostałych palców stóp) (4). W dalszej kolejności dochodzi do zaburzenia biomechaniki i kinematyki w obrębie stopy. Łączy się to ze zmianą poziomu wysklepienia łuków stopy oraz rozkładu obciążeń. Utrudnione staje się poruszanie, co powoduje upośledzenie mechanizmu chodu oraz rozkładu sił kinematycznych w obrębie całego narządu ruchu (5). Największe dolegliwości bólowe zwykle lokalizują się w okolicy „buniona”, czyli wspomnianej wcześniej wypukłości na przyśrodkowym brzegu stopy. Jednakże bóle mogą też lokalizować się w obrębie...