Koszty wewnętrzne i zewnętrzne systemu opieki zdrowia i ich wpływ na kształtowanie wysokości kontraktów

Panuje powszechna opinia, że nie ma idealnego czy wzorcowego systemu ochrony zdrowia i w każdym systemie brakuje środków finansowych, a na pewno jest ich niewystarczająca ilość, aby każdemu, kto zgłosi taką potrzebę, zapewnić wszystko. Sam fakt szybkiego postępu medycyny i technologii medycznej powoduje stały wzrost kosztów funkcjonowania ochrony zdrowia. Z drugiej strony oczekiwanie społeczeństwa na zapewnienie opieki medycznej na jak najwyższym poziomie wymusza wdrażanie nowych rozwiązań implementowanych wprost ze świata nauki. Zarządzanie w takich warunkach − nieistotne czy całym systemem, czy jednostką taką jak szpital lub poradnia − wymaga stałego poszukiwania rozwiązań, które będą zmierzały do optymalizacji organizacji oraz kosztów związanych z ich funkcjonowaniem. Zawsze przy analizie kosztów funkcjonowania systemu ochrony zdrowia pojawia się pytanie, czy wydatkowane środki finansowe są wystarczające i czy są one we właściwy sposób alokowane, zwłaszcza że są to środki publiczne. Należy zastanowić się, jakie koszty brane są pod uwagę przy wycenie procedur medycznych i jakie to ma odzwierciedlenie w wysokości kontraktów oferowanych podmiotom leczniczym przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Koszty wewnętrzne Koszty ochrony zdrowia z reguły sprowadzają się do kosztów wewnętrznych (internal costs), które winny się składać na wycenę usługi, czyli powstałe w wyniku wykorzystania zasobów systemu ochrony zdrowia. Będą to koszty medyczne, takie jak farmakoterapia, podstawowa opieka zdrowotna, leczenie szpitalne, opieka specjalistyczna, rehabilitacja, domowe leczenie, na przykład terapia tlenem czy świadczenia pielęgnacyjno-opiekuńcze....