Metodyka treningu oporowego w rozwoju siły i masy mięśniowej – podstawy dla fizjoterapeutów

Streszczenie: Trening oporowy jest ważnym narzędziem w codziennej pracy fizjoterapeuty. Znajomość prawidłowej metodyki dawkowania ćwiczeń z obciążeniem zewnętrznym pozwala na szybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności. Dlatego fizjoterapeuci powinni posiadać przynajmniej podstawową wiedzę na temat programowania takiego treningu. Słowa kluczowe: trening oporowy, masa mięśniowa, hipertrofia, siła mięśni, metodyka Trening oporowy (ang. resistance training – RT) jest metodą stosowaną powszechnie w celu zwiększenia siły i masy mięśniowej poprzez zapoczątkowanie adaptacji układu nerwowego i mięśniowego (1, 2). Zmiany w układzie nerwowym obejmują zwiększenie rekrutacji, synchronizacji i szybkości aktywowania jednostek motorycznych oraz zmniejszenie hamowania nerwowo-mięśniowego, czego ogólnym skutkiem jest zwiększenie siły. Adaptacje strukturalne wiążą się z przyrostem wielkości mięśni, zmianami w ich architekturze oraz wzmocnieniem kompleksu mięśniowo-ścięgnistego (1, 3, 4). Właściwie dobrany RT stanowi ważną część fizjoterapii, zwłaszcza w późniejszych etapach rehabilitacji. Jest on także jedną z fundamentalnych umiejętności, którą powinien posiadać fizjoterapeuta (3, 5, 6). Aby plan treningowy był skuteczny, w trakcie programowania należy wziąć pod uwagę wiele składowych. Odpowiednia manipulacja poszczególnymi zmiennymi jest konieczna w celu wywołania zamierzonej stymulacji. Dotyczy to doboru m.in.: odpowiednich ćwiczeń i kolejność ich wykonywania,liczby serii i powtórzeń danego ćwiczenia,czasu trwania poszczególnych faz ćwiczenia,obciążenia,długości przerw między seriami i ćwiczeniami,częstotliwości treningów (1-3). W tym artykule autor pragnie skupić...