Możliwości terapeutyczno-diagnostyczne w pracy fizjoterapeutycznej z pacjentami pediatrycznymi z zaburzeniami strefy moczowo-odbytniczej

Do gabinetów fizjoterapii dna miednicy coraz częściej zgłaszają się rodzice i opiekunowie dzieci z problemami z trzymaniem moczu i stolca. Zaburzenia funkcji pęcherzowo-jelitowej, bo tak obecnie określa się problemy dna miednicy u pacjentów pediatrycznych, nie są zarezerwowane jedynie dla 5-, 6-latków, które nie zdążyły nabyć jeszcze pełnej kontroli czystości, ale również dla dużej liczby nastolatków, u których dno miednicy nie działa adekwatnie do ich wieku i kontroli neurologicznej. W poniższym artykule zostaną Państwu przybliżone podstawowe zasady i możliwości diagnostyczno-terapeutyczne w fizjoterapii dna miednicy u pacjentów poniżej 18. roku życia. ICCS (International Children’s Continence Society) określa inkontynencję jako niekontrolowany wyciek moczu (2) w wyniku dysfunkcyjnej mikcji, pęcherza nadreaktywnego i hipofunkcji wypieracza. Blisko 90% dzieci (5) osiąga świadomą kontrolę pęcherza około 5. roku życia, pozostałe wykazują problemy z kontrolą oddawania moczu lub stolca, zarówno w aktywnościach dziennych, jak i podczas nocy (1). Ze względu na bliskie sąsiedztwo anatomiczne, funkcjonalne i embriologiczne pęcherza moczowego i końcowego odcinka przewodu pokarmowego, jakim jest odbytnica i odbyt (6), u dzieci nie rozdziela się problemów z trzymaniem moczu i stolca i rozpatruje się je jako dysfunkcja pęcherzowo-jelitowa, przy czym zaparcia lub nietrzymanie stolca powinny być leczone w pierwszej kolejności przed rozpoczęciem terapii moczenia i podczas niej. Stan pacjenta z zaburzeniami funkcji pęcherzowo-jelitowej wpływa na samoocenę, jakość życia i dystres, zwiększa u dzieci współistniejące kliniczne zaburzenia zachowania. Nawet...