Niestabilność dolnego odcinka kręgosłupa szyjnego – opis przypadku

Praca prezentuje opis kompleksowego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego młodej kobiety z niestabilnością dolnego odcinka kręgosłupa szyjnego. Ten schemat postępowania jest skuteczny, bezpieczny i jednocześnie może być standardem leczenia. Słowa kluczowe: niestabilność szyjna, diagnoza, rehabilitacja  W ciągu całego życia około 70% populacji doświadcza bólu odcinka szyjnego kręgosłupa (1). Przy czym objawy wynikające z niestabilności szyjnej dotyczą głównie osób młodych oraz w średnim wieku i przede wszystkim kobiet. Odcinek szyjny jest najbardziej ruchomym odcinkiem kręgosłupa – jest to możliwe dzięki prawidłowej budowie, funkcji i współpracy takich elementów, jak układy: kostno-stawowy, więzadłowy-torebkowy, mięśniowy i nerwowy. Ruchy w tym odcinku kręgosłupa szyjnego są sumą ruchów zachodzących we wszystkich stawach oraz krążkach międzykręgowych. Za stabilizację tych elementów zarówno w czasie spoczynku, jak i w ruchu odpowiadają torebki stawowe oraz więzadła: podłużne przednie i tylne, żółte, międzypoprzeczne, międzykolcowe, nadkolcowe. Natomiast mięśnie i ścięgna jako czynne stabilizatory wytwarzają siły potrzebne do stabilizacji kręgosłupa podczas zmieniających się obciążeń i są odpowiedzialne za powstanie, wykonanie i kontrolowanie ruchu. Układ nerwowy ma za zadanie przetwarzać, integrować, koordynować informacje pochodzące z zakończeń nerwowych znajdujących się w stabilizatorach biernych i czynnych, a przez to nadzorować prawidłowe działanie tych struktur. Uszkodzenie któregokolwiek z tych elementów zawsze będzie wiązało się z utratą sztywności segmentu ruchowego i będzie prowadziło do hipermobilności lub niestabilności. Ocena hipermobilności czy też niestabilności kręgosłupa szyjnego nie jest...