Ocena kontroli głowy u dziecka z czterokończynowym mózgowym porażeniem po aplikacji taśm kinesiotaping na mięsień prostownik grzbietu

Celem pracy była ocena wpływu metody kinesiotapingu na kontrolę głowy u dziecka w wieku dwóch lat ze stwierdzoną czterokończynową postacią mózgowego porażenia z poziomu V skali Gross Motor Function Clasification System. Oceniano liczbę oraz wysokość podniesień głowy, a także czas ich trwania.  Słowa kluczowe: fizjoterapia, poziom V w skali GMFCS, case study Pojęcie mózgowe porażenie dziecięce (mpdz – paralysis cerebralis infantum) obowiązuje w polskim nazewnictwie medycznym od 1965 roku. Od tego czasu powstało wiele definicji oraz klasyfikacji tego zagadnienia (3). Obecnie definiuje się mózgowe porażenie jako grupę trwałych, ruchowych i posturalnych zaburzeń rozwojowych, które są powiązane z uszkodzeniem mózgu w okresie płodowym lub niemowlęcym (5). Obraz kliniczny nie zawsze jest adekwatny do stwierdzonych uszkodzeń i mimo ogromnych możliwości diagnostycznych ośrodkowego układu nerwowego często nie udaje się umiejscowić uszkodzenia ani określić jego charakteru i przyczyn (4, 5). Ważną metodą leczenia dzieci z mózgówym porażeniem jest terapia neurorozwojowa (NDT) (7). Metoda ta bazuje na modelu opracowanym przez Karela oraz Bertę Bobath w 1940 roku i zyskała dużą popularność wśród terapeutów. Neurofizjologiczne usprawnianie koncentruje się na maksymalizacji potencjału dziecka do rozwoju motorycznego oraz zapobieganiu zaburzeniom mięśniowo-szkieletowych. Dodatkowo poza rehabilitacją w leczenie mpdz wliczone są zabiegi operacyjne, specjalna ortotyka czy aparaty ortopedyczne (6, 8). Alternatywną metodą wspomagającą terapię mózgowego porażenia jest metoda opracowana przez Kenza Kase’a,...