Podejście diagnostyczno-terapeutyczne do pacjentki z nietrzymaniem moczu

Nietrzymanie moczu uważane jest za jeden z ważniejszych problemów zdrowotnych XXI wieku, który ma status choroby społecznej. Szacuje się, że na całym świecie problem z nietrzymaniem moczu ma ponad 400 milionów kobiet. Uważa się, że w Polsce z problemem tym zmaga się ponad 2 miliony osób, jednakże odsetek ten może być znacznie wyższy, ponieważ intymny charakter schorzenia utrudnia zebranie rzetelnych danych. Przeglądy systematyczne dotyczące nietrzymania moczu u kobiet podają, że częstość jego występowania to 24 do nawet 45%, przy czym wysiłkowe nietrzymanie moczu zwykle stanowi ponad dwie trzecie przypadków nietrzymania moczu (1). Zgodnie z najnowszą definicją Interntional Continence Society (ICS) , nietrzymanie moczu jest stanem, gdy stwierdza się obiektywnie bezwiedne wyciekanie moczu, które staje się problemem higienicznym oraz ma w znacznym stopniu wpływ na jakość kontaktów międzyludzkich pacjenta (2). Definicja ta jest dla nas ważna ponieważ badania pokazują, że nawet łagodne nietrzymanie moczu znacząco obniża jakość życia kobiet (3). Dotknięte nietrzymaniem moczu pacjentki zmieniają swoje zachowania, rezygnują z aktywności fizycznej i nie rzadko wycofują się z życia towarzyskiego. Mimo to około 75% dotkniętych tym problemem kobiet nie szuka opieki medycznej, a spośród tych, które szukają leczenia, jedynie 12% je otrzymuje (4). W badaniu przeprowadzonym w Norwegii dwie na trzy cierpiące na nietrzymanie moczu kobiety, które zrezygnowały z regularnej aktywności fizycznej przyznały...