Połączenie terapii punktów spustowych, metody Mulligana i kinesiotapingu w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej

Zespół ciasnoty podbarkowej (ZCP) to jedna z najczęstszych dysfunkcji układu ruchu powodujących ból okolicy barku. Około połowa przypadków dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości obręczy barkowej jest związana z ciasnotą podbarkową. Do najczęstszych przyczyn ZCP należą: brak równowagi mięśniowej w obrębie układu mięśniowo-powięziowego obręczy barkowej, będący wynikiem ustawienia obręczy barkowej w protrakcji, niestabilność stawu ramiennego, zespół GIRD. Zmniejszenie wymiarów przestrzeni podbarkowej doprowadza do kompresji na struktury znajdujące się w środku (kaletka podbarkowa, mięśnie: nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy, podłopatkowy i obły mniejszy oraz ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia). Przyczyną ZCP zwykle jest dogłowowe i dobrzuszne przemieszczenie głowy kości ramiennej podczas wykonywania ruchów. Prakseologiczny tok postępowania w medycynie zakłada, że pierwszym etapem skutecznego leczenia musi być trafnie postawiona diagnoza. Fizjoterapeuta, aby potwierdzić ZCP, powinien przed przystąpieniem do terapii wykonać testy diagnostyczne, na przykład test bolesnego łuku I, test Jobe’a, test Dawbarna. Głównym celem fizjoterapii w leczeniu ZCP jest przywrócenie pełnego zakresu ruchomości oraz zniesienie dolegliwości bólowych. Jedną z propozycji leczenia jest połączenie terapii punktów spustowych, metody Mulligana i kinesiotapingu. Słowa kluczowe: zespół ciasnoty podbarkowej, terapia punktów spustowych, metoda Mulligana, kinesiotaping Zespół ciasnoty podbarkowej (ZCP), z ang. shoulder impingement syndrome, jest najczęstszą przyczyną bólu i ograniczenia funkcji stawu barkowego (1, 2). W polskiej nomenklaturze medycznej...