Postępowanie fizjoterapeutyczne w zespole cieśni kanału nadgarstka

fot: iStock Zespół cieśni kanału nadgarstka jest klasyfikowany jako neuropatia obwodowa kończyny górnej. Zmniejszenie światła kanału oraz wzrost ciśnienia w jego wnętrzu przyczyniają się do zwiększenia nacisku na nerw pośrodkowy, upośledzając jego czynność. Istotę poniższego programu rehabilitacji stanowią techniki mięśniowo-powięziowe oraz wybrane metody terapii manualnej. Słowa kluczowe: zespół cieśni kanału nadgarstka, fizjoterapia, techniki mięśniowo-powięziowe Zespół cieśni kanału nadgarstka jest klasyfikowany jako neuropatia uciskowa, której objawy są wynikiem ucisku mechanicznego na nerw pośrodkowy. W tym przypadku miejscem newralgicznym dla przebiegu nerwu jest kanał nadgarstka (1).  Ze względu na budowę anatomiczną kanału nadgarstka oraz położenie nerwu pośrodkowego już najmniejsze zmiany w zakresie objętości kanału czy wzrost ciśnienia (powyżej 30 mmHg) będą manifestowane w postaci objawów świadczących o ucisku nerwu (1-3).  Zwiększenie ciśnienia wewnątrz kanału wraz ze spadkiem przepływu krwi przyczynia się do upośledzenia czynności nerwu oraz niedokrwienia osłonki mielinowej (1). Chroniczny ucisk na nerw może skutkować w przyszłości postępem zmian zwyrodnieniowych. Wśród charakterystycznych objawów zespołu cieśni kanału nadgarstka można wyróżnić: dyskomfort, drętwienie, parestezje w obrębie dłoni i nadgarstka, a także narastający ból. Zaburzenia czucia dotyczą kciuka, palców wskazującego oraz środkowego, a także połowy palca serdecznego. W miarę postępu dysfunkcji dochodzi do osłabienia aparatu mięśniowego w obrębie ręki, co prowadzi do zmniejszenia siły chwytu i precyzji jej ruchów. Powszechnym objawem jest...