Postępy gojenia odleżyn II-IV stopnia po zastosowaniu elektrostymulacji anodowej

W pracy oceniono wpływ anodowej elektrostymulacji wysokonapięciowej (EWN) na gojenie się odleżyn II-IV stopnia. Badaniem objęto 30 osób.  Rany przewlekłe cechują podwyższona aktywność cytokin prozapalnych i protez oraz zmniejszona ekspresja cytokin przeciwzapalnych i czynników wzrostowych (1-4). Długotrwała ekspresja cytokin prozapalnych (TNF-α, IL-1β) występująca w ranach przewlekłych prowadzi do nadmiernej aktywności komórek żernych i zwiększonego wydzielania protez, które zaburzają syntezę kolagenu i tworzenie się ziarniny (1-3). Wśród najczęściej występujących ran przewlekłych u ludzi są odleżyny. Zgodnie z międzynarodowymi rekomendacjami klinicznymi opublikowanymi w 2014 roku w leczeniu odleżyn II-IV stopnia zalecana jest elektrostymulacja (ES) (5). Konieczne jest jednak prowadzenie badań klinicznych pozwalających na ustalenie metod ES, które najskuteczniej wpływają na proces gojenia się odleżyn.  Opis i cel badania Jedną z metod elektrycznych jest elektrostymulacja wysokonapięciowa (EWN), która jest stosowana w leczeniu odleżyn, owrzodzeń żylnych podudzi i stopy cukrzycowej (6-15). W cytowanych badaniach, stosując EWN do leczenia odleżyn, wykorzystywano impulsy podwójne, szpiczaste i natężenie dawkowano powyżej progu pobudliwości czuciowej, ale poniżej progu pobudliwości mięśni szkieletowych (6-12). Czas trwania impulsu na ogół wynosił 100-154 µs, a częstotliwość prądu – 100-105 Hz (6, 7, 9-12). EWN wykonywana była na ogół raz dziennie przez 45-60 minut, 3-7 dni w tygodniu (15-7 godzin na tydzień) (6, 7, 9-12). Stosowano jednorazowe elektrody silikonowe lub...