Przegląd i wykorzystanie wybranych technik rozluźniania przepony w warunkach klinicznych

Przepona jest najważniejszym mięśniem oddechowym. Integruje wiele zjawisk zachodzących w organizmie człowieka, tworząc jeden z najistotniejszych procesów życia. Dodatkowo przez system swoich połączeń mięśniowo-powięziowych wpływa na wiele nawet bardzo oddalonych obszarów naszego ciała. Celem pracy jest przedstawienie różnorodnych technik rozluźniania przepony w oparciu o badania naukowe w różnych aspektach klinicznych.  Oddech towarzyszy człowiekowi od pierwszych do ostatnich chwil życia. Cykl oddechowy, będący podstawową czynnością życiową, łączy wiele ogniw, w tym tych bezpośrednio związanych z wymianą gazową, a także układ nerwowy, stany emocjonalne pacjenta i mechanikę ciała. Liczba powtórzonych ruchów cyklu oddechowego w ciągu życia podkreśla wagę tego procesu jako części układu ruchu i całego organizmu. Prawidłowe funkcjonowanie przepony ma kluczowe znaczenie dla wielu pacjentów, nie tylko tych z chorobami układu oddechowego. Odpowiednia terapia głównego mięśnia oddechowego może także korzystnie wpłynąć na wiele innych przypadków klinicznych, np.: ból odcinka lędźwiowego, POChP, MPD czy pracę układu krążenia. Celem tego artykułu jest przybliżenie czytelnikom technik manualnych terapii przepony i klatki piersiowej zaproponowanych przez różnych autorów, ze szczególnym uwzględnieniem: podstaw anatomicznych w różnych dysfunkcjach układu ruchu, chorób ogólnoustrojowych, zespołów bólowych, którym towarzyszy zaburzenie mobilności przepony. Działanie przepony Szeroki zasięg terapeutyczny i kliniczny przepony wynika z jej funkcji, budowy oraz rozległości połączeń anatomicznych. Można podzielić je na trzy główne grupy: mięśniowo-powięziowe,...