Przegląd wybranych metod fizjoterapeutycznych wykorzystywanych w usprawnianiu chorych po udarze mózgu

fot: iStock Udar mózgu jest stanem zagrożenia zdrowia i życia, w którym najważniejsze czynniki decydujące o przebiegu i skutkach choroby to czas oraz możliwość wczesnego włączenia postępowania fizjoterapeutycznego – zaraz po ustabilizowaniu parametrów życiowych pacjenta. Stale poszukuje się odpowiednich, najbardziej skutecznych technik neurofizjoterapeutycznych, różnicujących zarówno przyczyny udaru, jak i jego następstwa. W pracy dokonano przeglądu wybranych metod wykorzystywanych obecnie w rehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. Dwie pierwsze, tj. NDT-Bobath (ang. neuro-developmental treatment – terapia neurorozwojowa wg Bobath) oraz PNF (ang. proprioceptive neuromuscular facilitation – metoda proprioceptywnego torowania nerwowo-mięśniowego), należą do metod neurofizjologicznych powszechnie stosowanych w ośrodkach rehabilitacji neurologicznej w Polsce. Kolejne: metoda CIMT (ang. constraint-induced movement therapy – terapia wymuszenia ruchu), metoda wykorzystująca wirtualną rzeczywistość oraz usprawnianie pacjentów przy zastosowaniu robotyki stanowią uzupełnienie standardowego programu rehabilitacji neurologicznej. Wszystkie powyższe metody wykorzystują plastyczne możliwości mózgu, natomiast oparta na nich terapia jest ukierunkowana na zadania. W Polsce z roku na rok wzrasta liczba osób doznających udaru mózgu (wg danych NFZ w 2018 r. ponad 70 tysięcy Polaków przeszło incydent udarowy). Współczynniki śmiertelności i niepełnosprawności chorych po udarze w naszym kraju sięgają prawie 40%. Jedynie odpowiednia profilaktyka i leczenie oraz możliwie jak najwcześniejsza rehabilitacja poudarowa mogą przyczynić się do spadku tych danych liczbowych. W 2018 r. ok. 22% chorych dotkniętych udarem...