Rehabilitacja osób starszych – wybrane aspekty prawne

Streszczenie: Starość to naturalny etap życia każdego człowieka. Osoby starsze to podstawowa i największa grupa pacjentów korzystająca z usług fizjoterapeutów. Udzielanie im świadczeń zdrowotnych wymaga szczególnej ostrożności z uwagi na ryzyko zdrowotne. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów prawnych rehabilitacji osób starszych. W artykule przedstawiono, jakie świadczenia w zakresie rehabilitacji należą się osobom starszym w systemie ubezpieczenia zdrowotnego, a także omówiono możliwie problemy prawne z ich udzielaniem. Starość to naturalna faza życia człowieka, definiowana ze względu na wiek oraz kryteria ekonomiczne i społeczne. Wiek należy do podstawowych biologicznych wyznaczników egzystencji człowieka. Najwięcej badaczy opowiada się za uznaniem za próg starości 60. lub 65. roku życia dla obu płci. W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia przyjmuje się trzy podokresy starości: ) wiek podeszły – od 65. do 75. roku życia,) wiek starczy – od. 75. do 90. roku życia,) wiek sędziwy – powyżej 90. roku życia. Natomiast polski demograf Kazimierz Dzienio zaproponował cztery subokresy starości, tj.: starość początkowa (60-69 lat), wiek przejściowy między początkową starością a wiekiem ograniczonej sprawności fizycznej i umysłowej (70-74 lata), starość zaawansowana (75-84 lata) i starość niedołężna (85 lat i więcej) (1). Wraz z poprawą warunków życia, lepszym odżywianiem i opieką medyczną wzrasta przewidywana długość życia w krajach rozwiniętych. W roku 1900 wynosiła ona około...