Słownik fizjoterapeuty „Leczenie bólu chronicznego”

Allodynia – termin medyczny służący do określenia sytuacji, gdy pacjent ma nieprzyjemne doznania (np. uczucie bólu, pieczenia, parzenia) na skutek oddziaływania bodźca, który u zdrowych ludzi ich nie wywołuje. Jest wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, na przykład w przebiegu neuropatii autonomicznej w cukrzycy. Ból chroniczny (przewlekły) – o bólu przewlekłym mówi się wtedy, gdy chory odczuwa dolegliwości bólowe dłużej niż 3 miesiące lub gdy utrzymują się one mimo zagojenia uszkodzonych tkanek. Ból neuropatyczny – rodzaj bólu przewlekłego. Ze względu na dużą odmienność w stosunku do trwającego krótko bólu ostrego uważany jest za odrębną jednostkę chorobową, której skuteczne leczenie polega na usunięciu przyczyny bólu. Jest to rodzaj nieprawidłowej odpowiedzi komórek nerwowych (neuronów) na wielu poziomach, w następstwie uszkodzenia lub dysfunkcji obwodowego lub ośrodkowego układu nerwowego. Ból ostry – inicjuje odpowiedź, która pomaga ustrojowi utrzymać homeostazę w trakcie rozwoju procesu patologicznego (jest ona określana mianem reakcji atawistycznej, a jej celem jest przygotowanie organizmu do działań typu „walka/ucieczka”). Ból receptorowy – powstaje w wyniku podrażnienia nocyceptorów. Przewlekły ból receptorowy występuje najczęściej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów, zespołów bólowych kręgosłupa, osteoporozy i fibromialgii. Obserwuje się go również u większości osób z bólami głowy, chorobą nowotworową oraz schorzeniami naczyń obwodowych. Hiperaglezja (przeczulica) – nasilone odczuwanie bólu, nieproporcjonalne do bodźca. Skrajną postacią hiperalgezji jest allodynia, sytuacja, w której bodziec normalnie...