Słownik fizjoterapeuty „Wykorzystanie egzoszkieletu w rehabilitacji”

Ciałka Ruffiniego – rodzaj wolnoadaptujących mechanoreceptorów, występujących u ludzi w skórze nieowłosionej i tkance podskórnej. Ciałko Meissnera (ciałko dotykowe) – umieszczone w skórze zakończenie czuciowe otoczone torebką. Ciałko Vatera-Paciniego (ciałko blaszkowate) – tangoreceptor (receptor dotyku i nacisku). Demielinizacja – proces patologiczny układu nerwowego polegający na rozpadzie osłonek mielinowych w ośrodkowym lub obwodowym układzie nerwowym. Egzoszkielet – przenośny bioniczny szkielet przeznaczony do użytku w celu rehabilitacji pacjenta z niedowładem kończyn dolnych. Umożliwia ruchy wstawania, siadania na krześle oraz wykonywanie chodu w sposób naturalny, z prawidłowym przenoszeniem obciążenia między kończynami. Egzoszkielet wspomaga utracone funkcje nerwowo-mięśniowe, dzięki czemu umożliwia ludziom po porażeniu całkowitym, z minimalną sprawnością przedramion, wstawanie i chodzenie, uczenie się prawidłowych wzorców chodu oraz wspomaga odpowiednie stawianie stóp na ziemi. Miastenia (miastenia rzekomoporaźna, choroba Erba-Goldflama, łac. i ang. myasthenia gravis) – nabyta, przewlekła choroba, charakteryzująca się nużliwością (szybkim zmęczeniem i osłabieniem) mięśni szkieletowych. Przyczyną miastenii jest proces autoimmunologiczny, skierowany przeciwko receptorom acetylocholinowym. Oligodendrocyty – komórki gleju formujące osłonki mielinowe w centralnym układzie nerwowym. Propriocepcja (kinestezja, zmysł kinestetyczny, czucie głębokie) – zmysł orientacji ułożenia części własnego ciała. Receptory tego zmysłu (proprioreceptory) ulokowane są w mięśniach i ścięgnach. Dostarczają mózgowi informacji o napięciu mięśniowym. Układ propriocepcji odbiera bodźce związane z uciskiem, rozciągnięciem, ustawieniem i ruchem ciała...