Standaryzacja postępowania fizjoterapeutycznego w chorobie Dupuytrena

Streszczenie: Człowiek jest nieustannie narażony na różnorodne choroby, które w perspektywie czasu mogą prowadzić do nieodwracalnego kalectwa. Powodują one również zaburzenie właściwych wzorców ruchowych dnia codziennego. Choroba Dupuytrena uniemożliwia przede wszystkim odpowiednie wykonywanie ruchów dłoni. Szybko wprowadzone kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne może w dużej mierze zmniejszyć intensywność poszczególnych dolegliwości oraz poprawić mobilność kończyny górnej. Słowa kluczowe: ból, choroba Dupuytrena, fizjoterapia Kończyny górne w życiu człowieka wykonują wiele rozmaitych zadań. Aby omawiane struktury długo, a przede wszystkim prawidłowo funkcjonowały, musimy o nie starannie dbać. Właściwy stan funkcjonalny dłoni w dużej mierze przyczynia się do odpowiedniego wykonywania różnorodnych czynności dnia codziennego. Jest ona wysoce wyspecjalizowanym elementem chwytnym, przez co bardzo często jest narażona na różnego rodzaju choroby. Anatomia dłoni Na dłoni wyróżniamy trzy odcinki: nadgarstek, śródręcze oraz palce. Kończyna górna zawdzięcza swą ruchomość wielu stawom, do których zalicza się między innymi: staw promieniowo-nadgarstkowy, staw śródnadgarstkowy, stawy nadgarstkowo-śródręczne, stawy międzyśródręczne, staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka. Ręka człowieka wykonuje wiele poszczególnych ruchów, takich jak np.: odwodzenie łokciowe i promieniowe, obwodzenie, zginanie łokciowe i promieniowe, nawracanie i odwracanie przedramienia. Powięzie ręki W rejonie ręki po stronie grzbietowej znajduje się powięź grzbietowa ręki, która pokrywa spłaszczone ścięgna mięśni prostowników długich palców. Na dłoni występują trzy komory oddzielające mięśniówkę kłębu...