Świadomość amatorskich graczy komputerowych na temat możliwości fizjoterapii w e-sporcie

Historia e-sportu zaczęła się w roku 1972, kiedy to pierwszy raz odbył się turniej gier komputerowych na terenie amerykańskiego Uniwersytetu Stanford. To wydarzenie miało początkowo charakter ciekawostki adresowanej do studentów i pracowników uczelni naukowych. Rywalizacja skupiała się na umiejętnościach łatwej gry w Spacewar!, w której gracze kierowali statkami kosmicznymi i starali się eliminować przeciwników. Dodatkowe wyzwania wynikały z grawitacyjnego pola gwiazdy oraz niestabilności statków. Elementy te wprowadzały dodatkową dynamikę do rozgrywki, intensyfikując emocje uczestników. W następnych latach regionalne zawody były często sponsorowane przez producentów sprzętu komputerowego. Nieco później odnotowano znaczny wzrost popularności gier wirtualnych o zasięgu globalnym związany z rozwojem i dostępnością Internetu. Stopniowo poziom turniejów podnosił się, nagrody stawały się coraz bardziej wartościowe, a rywalizacja, która pierwotnie była uważana za rozrywkę, stopniowo przeradzała się w profesjonalny sport (1, 2). Sport elektroniczny – nazywany też e-sportem – jest stosunkowo młodą dziedziną aktywności, która polega na rywalizowaniu ze sobą graczy indywidualnych lub całych drużyn przy wykorzystaniu komputera lub innego urządzenia podłączonego do Internetu. Rywalizacja między graczami-zawodnikami może odbywać się zarówno na poziomie zawodowym, jak i amatorskim (3-5). Udział graczy w e-sporcie może narażać zawodników na wiele zagrożeń związanych z przeciążaniem i nadmierną stymulacją narządu ruchu i układu nerwowego, a także powodować zaburzenia funkcjonowania w sferze psychicznej. Dlatego ważnym aspektem w uprawianiu e-sportu jest świadomość...