Warianty przyjmowania pozycji siedzącej u dzieci w wieku trzech i czterech lat

Przyjęcie i utrzymanie pozycji siedzącej świadczy o prawidłowym rozwoju kontroli posturalnej. Celem pracy było określenie wariantów przyjmowania pozycji siedzącej u dzieci w wieku przedszkolnym. Badaniami objęto 115 dzieci w wieku 3-4 lat. Słowa kluczowe:  siadanie, wzorce siadania, zróżnicowanie wzorców siadania Prawidłowe przyjmowanie, jak i utrzymywanie pozycji siedzącej jest wyznacznikiem rozwoju odpowiedniego napięcia mięśniowego, kontroli posturalnej i koordynacji ruchowej oraz wzorców posturalnych i motorycznych (2). Świadczy też o prawidłowym rozwoju mechanizmu antygrawitacyjnego (1, 2). Dziecko siedmiomiesięczne podejmuje pierwsze próby utrzymania pozycji siedzącej. Posadzone potrafi utrzymać się w pozycji siedzącej z podporem na wyprostowanych kończynach górnych. Z kolei dziecko ośmiomiesięczne potrafi posadzone utrzymać samodzielnie pozycję siedzącą, jednakże dopiero dziewięciomiesięczne dziecko potrafi samodzielnie przyjąć pozycję siedzącą z pozycji czworaczej (1). Rozwój pozycji siedzącej, np. w próbie trakcyjnej, został opisany przez Prechtla (5, 6). Pozycja siedząca również znalazła swoje miejsce w prognozowaniu samodzielnego chodzenia u dzieci z porażeniem mózgowym. Możliwość utrzymania pozycji siedzącej do 2. roku życia świadczy o tym, że dziecko w wieku późniejszym będzie samodzielnie chodzić (3).  Autorzy niniejszego opracowania przedstawili już w pracy Warianty przyjmowania pozycji siedzącej w wieku 5-6 lat (7) rozwój siadania u dzieci w wieku 5-6 lat. Nadal jednak nie ma publikacji dotyczących dzieci młodszych, np. w wieku 3-4 lata. W praktyce fizjoterapeuci oceniając sposób siadania dzieci, zazwyczaj posługują się doświadczeniem i potrafią oszacować,...