Wieloletnie uprawianie kajakarstwa slalomowego a uszkodzenia obręczy barkowej

Profilaktyka urazów obręczy barkowej

Profilaktyka urazów sportowych jest procesem złożonym. Postępowanie profilaktyczne jest determinowane przez różnorodne czynniki zwiększające prawdopodobieństwo urazu, związane z charakterem uprawianej dyscypliny sportowej.

Skuteczność postępowania profilaktycznego bądź nieefektywność tych działań jest wypadkową wielu czynników (8). Nie zawsze jednak wiadomo, zwłaszcza w przypadku niepowodzeń, który z elementów procesu prewencyjnego był niewystarczający. Ta złożoność sprawia, że zagadnienie profilaktyki urazów obręczy barkowej jest trudne. Ważnym jej elementem będzie wprowadzenie ćwiczeń wzmacniających przede wszystkim mięśni stożka rotatorów. W tym celu pomocne mogą okazać się ćwiczenia z wykorzystaniem taśmy oporowej. Wzmacniane są w ten sposób mięśnie odpowiedzialne za stabilizację łopatki oraz ruch rotacji wewnętrznej i zewnętrznej. Ćwiczenia te wykonywane są z oporem taśmy przy stabilnej postawie ciała. Innym wariantem będzie wykonywanie tego ćwiczenia w pozycji leżąc na plecach (9).

Do profilaktyki urazów obręczy barkowej można również zaliczyć odpowiednią regenerację. Można do tego wykorzystać Super Indukcyjną Stymulację. Terapia ta ma działanie przeciwbólowe, lecz przede wszystkim stymuluje mięśnie, mobilizuje stawy oraz wpływa na poprawę oddychania, co jest bardzo ważne w sporcie wysiłkowym (10).

Krioterapia jest bardzo przydatną metodą w procesie regeneracji, gdyż przeciwdziała przeciążeniom powodowanym codziennym treningiem oraz przygotowuje organizm do zwiększonego obciążenia. Zabieg krioterapii ogólnoustrojowej polega na bodźcowym stymulowaniu organizmu w temperaturze poniżej -100°C przez około 3 min. Pod wpływem zimna organizm wytwarza reakcje obronne, co przywraca lub utrzymuje homeostazę (11).

Materiał i metody badawcze

Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, wykorzystując ankietę jako narzędzie badawcze. Zebranie danych polegało na samodzielnym wypełnieniu specjalnie stworzonego kwestionariusza przez badanych. Test składał się z 20 pytań z zestawem odpowiedzi do wyboru. W badaniu zastosowano kwestionariusz ankiety własnej.

W badaniu wzięło udział 51 ankietowanych (36 mężczyzn i 15 kobiet), którzy uczestniczyli w zajęciach kajakarstwa slalomowego siedem razy w tygodniu. Wiek badanych wynosił od 16 do 26 lat.

Analiza wyników badania

Poza treningami swojej dyscypliny sportowcy regularnie korzystają z siłowni, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem urazu. Aby dokonać dokładniejszej analizy, zapytano ankietowanych, czy doświadczyli urazu podczas ćwiczeń na siłowni. Odpowiedzi były do siebie bardzo zbliżone – większość badanych (51%) potwierdziła jego wystąpienie, natomiast pozostali (49%) temu zaprzeczyli.

W tab. 1 przedstawiono odpowiedzi ankietowanych na pytanie o częstotliwość występowania urazów. Część respondentów (33,33%) podała częste występowanie kontuzji. Według 11,76% ankietowanych do tej pory taka sytuacja nie miała miejsca. Najwięcej ankietowanych opowiedziało się za stwierdzeniem „rzadko” – ich procentowy udział w tej kategorii wyniósł 54,90%. Większy odsetek częstych urazów odnosił się do mężczyzn (25,49%) niż do kobiet (7,84%). Nie występowała zależność między płcią a częstotliwością kontuzji – wynik był nieistotny statystycznie (p = 0,468). Częste kontuzje występowały u osób w wieku 21-25 lat (21,57%). Jeżeli chodzi o wagę uczestników badania, to najwyższy odsetek częstych kontuzji zaobserwowano u osób w przedziale wagowym 81 kg i więcej (13,73%). Wynik był nieistotny statystycznie (p = 0,663).

Galeria

Zobacz więcej