Zastosowanie koncepcyjnej Strategii Terapeutyczno-Treningowej (STT) w urazie stawu barkowego – opis przypadku

Budowa stawu ramiennego umożliwia wykonywanie wielokierunkowych zadań ruchowych we wszystkich płaszczyznach. Jest on znacznie silniej obudowany przez mięśnie i bardziej ruchomy w porównaniu ze stawem kulistym panewkowym kończyny dolnej, czyli stawem biodrowym. Czyni go to bardziej podatnym na urazy (1). Niniejsza praca stanowi opis diagnozy jednego z takich urazów oraz przebieg jego rehabilitacji. Słowa kluczowe: staw ramienny, świadome unieruchomienie, uraz barku, strategia terapeutyczno-treningowa, RWAC Dane ogólne Pacjent: Mężczyzna Wiek: 35 lat Poziom aktywności fizycznej: 7 pkt według kwestionariusza PA-R określającego ogólny poziom aktywności fizycznej dla ostatnich 6 miesięcy. Regularnie uczestniczący w ciężkich ćwiczeniach fizycznych oraz angażujący się w intensywne ćwiczenia aerobowe. Średni czas aktywności fizycznej > 7 godzin/tydzień. Powód wizyty fizjoterapeutycznej: uraz obręczy stawu barkowego. Opis przypadku Okolica dotknięta dysfunkcją: uszkodzenie lewego stawu ramiennego oraz struktur okalających: naciągnięcie układu więzadłowo-torebkowego wraz z naderwaniem układu mięśniowego. Przebyte urazy: brak, bez wcześniejszych dolegliwości ze strony innych układów oraz chorób przewlekłych, bez obciążenia chorobami dziedzicznymi, brak wystąpienia istotnych wypadków komunikacyjnych, sportowych.Wywiad życiowy: osoba czynnie pracująca, reprezentująca postawę aktywną sportowo, czynnie uprawiająca sporty wytrzymałościowo-siłowe, hobby – jazda na rowerze, jazda na rolkach. Patogeneza urazu: uraz nastąpił podczas sportu kontaktowego (sporty walki). Pozycja ciała – leżenie przodem przy ustawieniu kończyny górnej lewej...