Ból obręczy miednicznej w okresie okołoporodowym

W ostatnich latach w Polsce obserwujemy dynamiczny rozwój fizjoterapii określanej jako „uroginekologiczna”, którą można podzielić na kilka częściowo przenikających się nurtów: fizjoterapię w nietrzymaniu moczu oraz zaburzeniach statyki narządów miednicy mniejszej (czyli stricte uroginekologiczną), fizjoterapię okołoporodową (m.in.: przygotowanie do porodu, reedukacja mięśni dna miednicy, terapia blizny po cesarskim cięciu i nacięciu krocza, rozejście mięśni prostych brzucha) oraz fizjoterapię bólu w obrębie miednicy (m.in.: wulwodynia, bolesne współżycie, ból obręczy miednicznej). Ostatniemu zagadnieniu poświęcono niniejsze opracowanie. Ból obręczy miednicznej Ból obręczy miednicznej (ang. pelvic girdle pain, PGP) to wspólna nazwa dla dolegliwości bólowych odczuwanych w: stawie krzyżowo-biodrowym (ang. sacroiliac joint, SIJ), okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa (ang. low back pain, LBP), spojeniu łonowym (ang. pubic symphisis, PS) lub w dowolnej kombinacji tych obszarów (1). W czasie ciąży PGP odczuwa 50% kobiet (2), w ciągu pierwszych trzech miesięcy po porodzie wskaźnik ten obniża się znacznie (do 7-25%) (2, 3), jednak według różnych szacunków nawet 8-50% kobiet zgłasza PGP przez rok do dwóch, trzech lat po porodzie (4, 5). Przyczyny występowania PGP nie są jasne, prawdopodobnie czynnikiem sprawczym jest kombinacja zmian hormonalnych (np. wydzielania estrogenów i relaksyny, ang. relaxin hormone, RLX) oraz biomechanicznych (np. zmiana położenia środka ciężkości ciała, zwiększenie masy ciała, zwiększenie ciśnienia w jamie brzusznej...