„Dostałem izotopy w kolano” – czyli pacjent po radiosynowiortezie stawu kolanowego

Streszczenie: Radiosynowiorteza jest metodą stosowaną w leczeniu przewlekłego zapalenia błony maziowej u pacjentów z chorobami reumatologicznymi, hemofilią lub chorobą zwyrodnieniową stawów. Podanie radiokoloidu prowadzi do poprawy funkcji stawu, m.in. poprzez zwiększenie jego zakresu ruchu, zmniejszenie bólu i obrzęku. Słowa kluczowe: radiosynowiorteza, radiosynowekotmia, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawu, staw kolanowy Radiosynowiorteza (RS) jest bezpieczną i małoinwazyjną metodą leczenia stanów zapalnych błony maziowej, znaną od ponad 70 lat (1, 4-9). Wykorzystuje ona terapeutyczne działanie izotopów promieniotwórczych i często jest spotykana pod nazwą „radiosynowektomia”. Nazwa ta powinna być jednak unikana, ponieważ w RS nie dochodzi do resekcji błony maziowej, na co wskazywałaby końcówka „-ektomia”. RS może jednak wykorzystywana być jako uzupełnienie klasycznej synowektomii (1). Wskazania i przeciwwskazania do radiosynowiortezy Do zabiegu radiosynowiortezy kwalifikowani są najczęściej pacjenci, u których stwierdzono przerost błony maziowej w procesie przewlekłego zapalenia, zwłaszcza reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), oraz hemofilii (jako prewencja krwawień) (1‑3, 9‑11). RS jest też wykorzystywana w leczeniu seronegatywnych artropatii, jak np. reaktywne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (1, 4, 9, 11). Wskazaniem do jej zastosowania może być również wtórny przerost z przewlekłym zapaleniem błony maziowej w przebiegu pierwotnej choroby zwyrodnieniowej stawu (ChZS) (1-3), leczenie uzupełniające po operacyjnej synowektomii oraz we wtórnym przeroście i zapaleniu błony maziowej po endoprotezoplastyce stawu kolanowego...