O powięzi mięśniowej i jej znaczeniu w terapii narządu ruchu

Powięziami mięśniowymi nazywamy błony zbudowane z tkanki łącznej włóknistej, które otaczają poszczególne mięśnie, grupy mięśni lub wreszcie całą mięśniówkę ciała. Stanowią one integralną część układu ruchu. Grubość powięzi jest zmienna i zależy, jak w każdej tkance łącznej włóknistej, od wielkości oddziałujących na nią sił pociągania. Tam, gdzie siły pociągania są duże, liczba tworzących ją włókien kolagenowych jest większa, co wpływa bezpośrednio na jej grubość i sztywność. Przykładem obrazującym ten mechanizm jest powięź szeroka uda. Znaczenie dla mechanicznych właściwości powięzi ma przebieg włókien kolagenowych wskazujący na kierunek jej napinania. Z reguły jest to kierunek poprzeczny do przebiegu włókien mięśniowych, które ta powięź otacza. Mechanizm związany z siłami pociągania zachodzi podczas skurczu mięśnia. W jego trakcie obserwuje się zmiany w zakresie wymiaru poprzecznego mięśnia w jego części kurczliwej. Odpowiednia ilość włókien kolagenowych w powięzi nie dopuszcza na przykład do powstawania przepuklin w obrębie tkanki mięśniowej. Dochodzi do tego najczęściej w przypadku osłabienia struktury powięzi w wyniku procesów zanikowych, np. związanych z wiekiem, naruszeniem mechanicznym jej struktury lub przebytym urazem. Niekiedy obserwuje się inny przebieg włókien kolagenowych w powięzi. Jest to kierunek skośny, a także podłużny w stosunku do kierunku przebiegu włókien mięśniowych. Ma to miejsce szczególnie w sytuacji, która wynika z potrzeby ochrony części kurczliwej mięśnia. Dodatkowo poszczególne powięzie mogą się ze sobą łączyć i tworzyć wspólną strukturę zwaną...