Kliniczne kryteria kwalifikacji dzieci z koślawością kolan do usprawniania neurorozwojowego

Celem pracy było przedstawienie klinicznych kryteriów klasyfikacji dzieci z koślawością kolan do usprawniania neurorozwojowego. Podjęto próbę opisania narzędzia, które umożliwi terapeucie podjęcie decyzji, czy jest potrzeba kwalifikacji dziecka do terapii usprawniającej, czy też koślawość ustąpi samoistnie. Słowa kluczowe:  koślawość kolan, usprawnianie neurorozwojowe, test stabilizacji tułowia Koślawość oceniana jest poprzez pomiar kąta Q oraz ocenę odległości między kostkami przyśrodkowymi. W praktyce klinicznej zaobserwowano, że nie każda koślawość stawów kolanowych uznana za fizjologiczną w wieku przedszkolnym samoistnie koryguje się do pożądanej wartości 8 stopni kąta Q. Brak prawidłowej osi stawów kończyn dolnych skutkuje przeciążeniami oraz zespołami bólowymi w późniejszym okresie życia. W rozumieniu neurorozwojowym koślawość stawów kolanowych może stanowić przejaw kompensacyjnej biernej stabilizacji ciała poprzez poszerzanie płaszczyzny podparcia. Prawidłowe rozwój i kontrola obwodowych części ciała wynikają z właściwej kontroli posturalnej. Fizjologia zmian kończyn dolnych Powstawanie wyrównania posturalnego oraz kształtowanie osi kończyn dolnych jest złożonym i długotrwałym procesem (23). W rozwoju prawidłowym kończyny dolne przechodzą fizjologiczne zmiany związane z ich liniowością – od szpotawości stawów kolanowych do koślawości (14).  Kolana szpotawe (genu varum – bow legs) oraz przyśrodkowa torsja kości piszczelowej jest fizjologią u noworodków i niemowląt. Maksymalna wartość szpotawości jest przypisana dzieciom w wieku 6 do 12 miesięcy. Podczas prawidłowego rozwoju oraz wzrostu kończyny dolne stopniowo...