Koncepcja NDT-Bobath jako postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne prowadzone w oparciu o klasyfikację ICF-CY oraz metodę S.M.A.R.T. Cz. I

Podstawy neurofizjologiczne koncepcji NDT-Bobath stanowią bazę do oceny klinicznej i terapii pacjentów z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego. Koncepcja nawiązuje do struktur Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia ICF, a dla dzieci – ICF-CY, zaproponowanych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) w Maryland (USA) w 2001 r. Dodatkowo w określaniu i uzyskiwaniu celów terapii pomocna jest metoda S.M.A.R.T.  Słowa kluczowe: NDT-Bobath, ICF, S.M.A.R.T. Rozwój człowieka trwa przez całe życie i ulega zmianom, przystosowując się do otoczenia i w związku z tym uzyskiwania różnych doświadczeń. Pod pojęciem rozwoju mieszczą się wzrastanie, dojrzewanie i zmienność w czasie. Spośród wielu okresów rozwoju człowieka wyróżnia się rozwój motoryczny, czyli wzrastanie zdolności do kontrolowania ciała w ruchach celowych i dowolnych. Nauka odczuwania ruchu następuje poprzez doświadczenia sensoryczno-motoryczne. To uczenie odbywa się dzięki powtarzaniu (ćwiczeniu) danego ruchu lub jego naśladowaniu, co jest wynikiem plastycznych właściwości ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Na tej aktywności ruchowej i jej kontroli w otaczającej grawitacji bazuje koncepcja NDT-Bobath. Zgodnie z poglądem, że ruch to życie, a życie to ruch, we wspomnianej terapii bierze się go pod uwagę jako komunikację ze środowiskiem i potrzebę zmiany reakcji poszczególnych części ciała w przestrzeni (1-4).  Koncepcja NDT-Bobath Koncepcja NDT-Bobath jest ideą, podejściem do rozwiązywania problemów pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi. Stanowi bazę do oceny klinicznej i terapii poprzez analizę głównego problemu w oparciu o jakość funkcji, wzorzec postawy i ruchu oraz ich...